Grote afwezige op dit door Mike Paxman geproduceerde album is drummer Lee Kerslake die jarenlang deel uitmaakte van de band, maar vanwege problemen met de gezondheid verstek moest laten gaan. De pas52-jarige Bernie Shaw is gelukkig wel weer van de partij. De sympathieke zanger brengt sinds 1986 veel enthousiasme en energie met zich mee en heeft bovendien een aangename strot die perfect bij Uriah Heep past.
Kenmerkend zijn nog steeds de orgelgeluiden van Phil Lanzon, in bijvoorbeeld Overload of Tears Of The World, die zorgen voor dat herkenbare geluid dat de heren al jaren hebben. Gedateerd klinkt het echter allerminst. Daarvoor is de productie veel te helder en heeft Paxman er prima zorg voor gedragen dat geen van de instrumenten achterblijft in de mix.
Eigenlijk heeft Wake The Sleeper alles wat een Heep-fan zich maar kan wensen. Mick Box, als enige over van de originele line-up, zorgt er met zijn door effecten doordrenkte gitaarcapriolen voor dat de boel nog steeds rockt alsof het een lieve lust is, Shaw en Kerslakes vervanger Russell Gilbrook (o.a. ex-Tony Iommi) zorgen voor energie en spontaniteit en de progressieve rockers beschikken ook nog steeds over die oude feel, zonder oubollig te klinken.
Uriah Heep, al bijna 40 jaar actief, laat op Wake The Sleeper horen hun kunstje nog niet verleerd te zijn. Het heeft even geduurd, maar de fans kunnen met dit heerlijke album weer enige tijd vooruit. Hopelijk hoeft dat niet nog eens tien jaar te zijn.
Tracklist:
1. Wake The Sleeper
2. Overload
3. Tears Of The World
4. Light Of A Thousand Stars
5. Heavens Rain
6. Book Of Lies
7. What Kind Of God
8. Ghost Of The Ocean
9. Angels Walk With You
10. Shadow
11. War Child
