Door allerlei omstandigheden was het de afgelopen vijf jaar maar stil rond de Duitse powermetal band Human Fortress, en is ook nog eens drie vijfde van de bandleden vervangen door anderen. Het meest in het oog springt natuurlijk altijd de zanger, en dat is in dit geval Carsten Frank geworden die Jioti Parcharidis heeft vervangen, daarnaast zijn drummer Arndt Krone en gitarist Frank Sawade er bij gekomen, en is er nu na vijf jaar wachten een nieuwe plaat getiteld Eternal Empire.
Meestal wanneer je aan powermetal denkt met een fantasy thema, denk ja een ontzettend gladde producties met schreeuwitaliaantjes. Human Fortress pakt dat wat anders aan. Carsten Frank die niet alleen de vocalen voor zijn rekening heeft genomen, heeft het album ook nog eens geproduceerd. De keuze voor productiestijl is echter wat frappant, namelijk een live in the studio-geluid waarbij de instrumenten zo natuurlijk mogelijk klinken. Bij hardrock en heavy metal bands is dat op het moment heel hip, en meestal werkt dat dan ook wel, maar bij deze muziek past het niet helemaal. Het live in de studio-geluid blijft daarnaast ook nog enigszins beperkt tot de drums en de zang, terwijl de gitaren en keyboards dan wel weer heel strak klinken. Een rare mix dus, die resulteert in een nogal flauw fluffy drumgeluid, maar voor de zang wel aardig heeft uitgepakt en gitaren die goed klinken, maar soms nauwelijks te horen zijn.
De muziek zelf is ook niet standaard. Het lijkt er op dat zanger en producent Carsten Frank een flinke vinger in de pap heeft gehad, want er wordt ook flink gexperimenteerd met de vocalen, die soms echt powermetal zijn, soms meer passen bij een emobandje met hier wat gegrom, en dan weer bij een ballad van David Bowie. Een vreemde mix die bij sommige nummers beter werkt dan bij anderen. De ruige stukken zijn een leuke poging, maar ik vind ze persoonlijk weinig hebben en zeker niet passen bij de rest van het album met name het nummer The Raven is een flop. De Bowie-ballads zijn aardig, maar de band moet het echt hebben van de traditionelere powermetal zoals The Wizard en Falling Leaves. Wanneer je de experimenten buiten beschouwing laat, heb je dan ook een zeer degelijk album dat voor veel mensen een plezier zal zijn om naar te luisteren.
Dit nieuwe album is aardig, maar lijkt ook nog een stuk muziek te zijn waarin de band op zoek is naar een nieuw eigen geluid met al die nieuwe leden die er aan bij willen dragen. Op een opvolger zou er met name kritisch gekeken moeten worden naar de gekozen productie en de diversiteit aan zangstijlen van Carsten Frank. Experimenteren is leuk, maar voor een goede plaat is het veel beter om te erkennen waar je grenzen liggen.
Tracklist:
1. Contrast
2. Borders of Insanity
3. The Wizard
4. The Raven
5. When Love And Hate Collide
6. Under The Spell
7. Lions Den
8. Circle of Flames
9. Falling Leaves
