Eind 1997 kwamen ze, onder de naam 'Timezone', voor het eerst bij elkaar. Michaela Senger fungeerde toen als de frontvrouw die met haar krachtige bluesy stem vlak na de oprichting de band kwam versterken. Met haar heeft de band in hetzelfde jaar het volledige album opgenomen, onder regie van Hilmer Staacke (ex-Rough Silk) en Maik Borowski. Michaela moest door persoonlijke problemen de band verlaten waardoor de opgenomen nummers nooit werden uitgebracht. In de figuur van Jioti Parcharidis (ex- Hydrotoxin) vonden ze de vervanger van Michaela. Met deze line-up heeft de band in 1999 haar eerste demo in de Airport Studios, Hannover opgenomen.
Door de stijlverandering werd 'Timezone' veranderd in 'Human Fortress'. Een hardrock gerienteerde muziek werd vervangen door melodic metal. De beslissing die Human Fortress zoals veel Duitse bands in dit genre maakte. Twee nieuwelingen, Dirk Marquardt (keyboard) en Laki Zaios (drummer ) kwamen de band versterken. Met deze nieuwe (huidige) line-up werd dit debuutalbum opgenomen. De productie lag in de handen van Tommy Newton (ex Victory, Crystal Ball, Jaded Heart). Persoonlijk vind ik het niet helemaal een geslaagde productie, gezien dit gedaan werd door iemand met vele ervaringen. Vooral bij zang is de mix niet altijd optimaal. Het is soms te hard gemixt. Luister maar naar de openingstrack 'The Dragons Lair' en bij het nummer 'Divine Astronomy'.
In tegenstelling tot bands als Secret Sphere en Rhapsody, komen de bombastische momenten op dit album ook niet altijd goed uit de verf. Het spelniveau valt er weinig aan te merken. En deze band is in het bezit van een wereldzanger die nummers op het hoge plan weet te tillen. Je kunt hem qua zang, vergelijken met Jeff Scott Soto (Humanimal, ex Yngwie Malmsteen) en Geoff Tate (Queensrche) in zijn jonge jaren. De opvallendste kenmerken van deze band is de balans tussen heavy gitaren en keyboard. Dit in combinatie met progressieve elementen.
Hoewel de band met dit debuutalbum haar eigen identiteit redelijk weet te ontwikkelen, zijn de invloeden van bands als Stratovarius, Kamelot en Crystal Ball goed te horen. Snelheid en melodie gaan hand in hand, maar helaas bevat dit album te weinig memorabele composities. Maar met het mid-tempo doch krachtige 'Under Black Age Toil', 'The Fortress ' en 'Light Beyond Horizon' laat Human Fortress zien dat zij de kwaliteit heeft om goede songs te componeren en te arrangeren. En aangezien we hier te maken hebben met een debuut, mag je veronderstellen dat de band zich nog verder kan ontwikkelen in de neo-klassieke en melodic metalrichting.
