Een plaat die een enorme belangrijke invloed heeft gehad op de ontwikkeling van met name thrash metal en zelfs grindcore is de Dirty Rotten LP van D.R.I. (Dirty Rotten Imbeciles). Het is onder andere D.R.I. geweest die bijvoorbeeld een drummer als Dave Lombardo (Slayer) ertoe heeft bewogen om meer snelheid aan zijn drumpartijen toe te voegen. D.R.I. speelde geen pure punk, maar speelde ook zeker geen metal. De muziek van D.R.I. zat er ergens tussenin, het was hardcore-punk. D.R.I. is in 1982 opgericht in Houston USA. Het is in deze tijd dat de hardcorebeweging tot bloei kwam met onder meer Bad Brains en Minor Threat als andere belangrijke exponenten. De belangrijkste kenmerken van D.R.I. waren de hoeveelheid korte nummers en de ongekende snelheid en felheid waarmee deze nummers ten gehore werden gebracht.
In 1983 kwam de Dirty Rotten LP uit, deze bevatte oorspronkelijk 22 nummers. Deze LP werd samen met de vier nummers van de EP Violent Pacification (1984) ergens in 1988 opnieuw uitgebracht. De versie uit 1988 heb ik in mijn bezit.
D.R.I. raast op de Dirty Rotten LP door 26 nummers heen en doet dit in nog geen 23 minuten. Het eerste nummer op het album, I Dont Need Society, is meteen het ultieme D.R.I. nummer. Dit nummer begint met drumsroffels, waarna de bas en gitaar het nummer verder opbouwen om ineens samen met een oerschreeuw van zanger Kurt Brecht over te slaan in een ware veldslag. Fuck the system they cant have me, I dont need society! Na een dikke minuut is dit nummer voorbij en volgt het volgende nummer Commuter Man, n van de andere hoogtepunten op dit album.
Pats, boem er vliegen gaandeweg nog meer granaten om je oren en voor je het weet ben je al aangekomen bij het dertiende nummer en volgende hoogtepunt Reaganomics. In dit nummer laat D.R.I. horen hoe ze over het beleid van de toenmalige president van Amerika, Ronald Reagan, dachten. Reaganomics killing me, Reaganomics killing me, Reaganomics killing me, Reaganomics killing you! De teksten van D.R.I. bevatten geen hogere vorm van wiskunde, maar waren maatschappij kritisch en recht voor zijn raap. Verdere hoogtepunten op het album zijn de nummers Sad To Be, Busted, No Sense en Violent Pacification (o.a. gecovered door Slayer op Undisputable Attitude (1996)). Na al die jaren zorgt het nummer No Sense nog steeds voor een hoog adrenalinegehalte. Dit komt met name door de onnavolgbare snelheid en door zanger Kurt Brecht. Hij weet namelijk in een moordend tempo zijn teksten uit zijn strot te persen. Doe het maar eens na, het is gewoonweg niet te doen.
Deze sound van D.R.I. werd nog verder geperfectioneerd op de ultieme hardcoreplaat Dealing With It (1985). D.R.I. besloot op latere albums meer en meer metal aan haar sound toe te voegen. Deze zogenaamde crossover kwam met name goed tot uiting op de albums Crossover (1987) en 4 Of A Kind (1988).
De Dirty Rotten LP is in mijn opinie dan ook n brok geschiedenis. De verveling slaat bij geen enkel nummer toe. De muziek is tijdloos en mag dus anno 2008 nog steeds gehoord worden.
Tracklist:
1. I Don't Need Society
2. Commuter Man
3. Plastique
4. Why
5. Balance Of Terror
6. My Fate To Hate
7. Who Am I
8. Money Stinks
9. Human Waste
10. Yes Ma'am
11. Dennis' Problem
12. Closet Punk
13. Reaganomics
14. Running Around
15. Couch Slouch
16. To Open Closed Doors
17. Sad To Be
18. War Crimes
19. Busted
20. Draft Me
21. F.R.D.C.
22. Capitalists Suck
23. Misery Loves Company
24. No Sense
25. Blockhead
26. Violent Pacification
