Dat is de band in korte tijd gelukt; AFM was er als de kippen bij om deze band groot neer te zetten, en in samenwerking met een orkest en met medewerking van o.a. Hansi Krsch en Mike Baker en Gary Wehrkamp van Shadow Gallery werd dit album gerealiseerd wat bol staat van dynamiek, afwisseling, verrassingen en kwalitatieve muziek. Al past de stem van zanger Oganalp Canatan wel bij de muziek, je moet er wel rg aan wennen; ook mevrouw Mavraki is geen superzangeres, en dat element is een, zij het klein, rood draadje door het album heen.
Qua songmateriaal zitten er wel een paar juweeltjes tussen; het lekkere Mankind Is A Lie en de ballad Everlasting Tranquility zijn zeker blikvangers te noemen. En hier en daar merk ik dat degenen die verantwoordelijk zijn voor het songmateriaal wel eens een cd-tje van Epica gedraaid hebben. Het nummer Black Water is voor mij een beetje de dissonant van het album; door een zwak uitgeschreven zangpartij wordt het toch al rustige niveau van het nummer omlaag gehaald en dat was met een goed arrangement misschien niet nodig geweest.
Na 10 nummers beluisterd te hebben bekruipt me het gevoel dat men ven iets meer tijd had moeten nemen voor wat details. Ik ben niet kapot van de productie; de drumsound is pover en ook de gitaren komen tijdens sommige solo's niet helemaal lekker uit de verf. Echter, oordelend naar de composities en de originele, gevarieerde benadering van de muziek verdient de cd een wat hoger cijfer dan mijn oren hebben waargenomen. Hopelijk blijkt Neverland geen eendagsvlieg en kunnen we ooit een keer cht gaan genieten.
Tracklist:
1. Shooting Star
2. To Lose The Sun
3. Mankind Is A Lie
4. Everlasting Tranquility
5. Reversing Time
6. Black Water
7. Mountain Of Judgement
8. Mountain Of Joy
9. World Beyond This Walls
10. Transcending Miracle
