Na het verrassende The Yellow And Black Attack ('84) en het onovertroffen Soldiers Under Command ('85) bleef de band in herhaling vallen met het nog redelijk te pruimen To Hell With The Devil (86) en het eerder genoemde In God We Trust. Maar met Against The Law leverde de uit Los Angeles afkomstige band haar beste werk af. "I don't live for you cause I'm against your laws" krijst Michael in de titel- en openingstrack, de toon is gezet. Harder, meer divers en verfrissender. Zowel tekstueel als muzikaal tapt de band hier uit een ander vaatje. De catchy melodieuze gitaarriffjes en zoete zanglijnen zijn hier verruild voor groovende, meer afwisselendere hardrockriffs en de zang is een stuk rauwer, de hoge zanglijnen zijn minder prominent aanwezig en meer dan eens weerklinkt er venijnig gekrijs waarvan je nekhaar overeind gaat staan.
Meteen op de eerste track is het al menens. Een krijsende zanger hier, een interessant drumpatroon daar en een geweldige riff waar je alleen maar U tegen kan zeggen, wanneer de geniale solo er dan invalt kan het feest helemaal niet meer stuk. Michael Sweet weet bovendien de gevoelige christelijke snaar te raken door de bad boy van rock n' roll uit te hangen. Teksten over overspelige vrouwen (Two Time Woman) en zijn liefde voor rock (Rock The People) zetten aan tot serieus nadenken; is dit werkelijk het eens zo brave Stryper? Ja hoor, met het heerlijke uptempo Not That Kind Of Guy, de gewaagde Earth Wind And Fire-cover Shining Star en Ordinary Man lijkt het toch duidelijk. Met dit Stryper valt niet te spotten, dat zullen zelfs de met bijbels bekogelde fans van Dynamo moeten erkennen.
De harmonieuze gitaartunes en zanglijnen hebben plaatsgemaakt voor recht toe recht aan riffs en felle uithalen. Het gitaarwerk rockt bovendien harder en is interessanter dan je op de rest van de gehele Stryperdiscografie zal aantreffen, en verrassend genoeg komt het niet zelden voor dat het slechts n gitaar is die de lakens uitdeelt. De tenenkrommende toetsenpartijen worden bovendien geheel achterwege gelaten. Hierdoor is zelfs de enige ballade, Lady, die Michael voor zijn vrouw schreef, een lust voor het oor. De enige keer dat het christelijke aspect wordt aangeroerd is in de hekkensluiter van het album. Rock The Hell Out Of You is tekstueel gezien de enige tastbare link naar eerdere orthodoxe teksten maar is daarnaast wel de hardste track ooit die de mannen opnamen.
Het is erg betreurend dat zowel de fanatieke aanhangers als de mainstream Stryper niet meer steunden na het uitbrengen van dit juweeltje, want wie weet hoeveel moois deze groep nog had kunnen voortbrengen mocht deze plaat wel lovend zijn onthaalt. Het mocht niet zo zijn, met Against The Law nagelde de band zichzelf aan het kruis. De mannen zijn zoals vele eens succesvolle groepen weer bij elkaar maar het heilige vuur hebben ze nooit meer teruggevonden. Het viertal schrijft tegenwoordig liever hitparademateriaal en laat het daarbij na om gebruik te maken van de muzikale kwaliteiten die ze ooit machtig waren. Nee, n Bon Jovi op deze aarde is eigenlijk al teveel, daar hoeven we geen christelijke variant bij te hebben. Feit is dat ze met Against The Law in het prille begin van de jaren '90 een ongelooflijke piek bereikten waarvan vriend en vijand het niet verwachtte, en het destijds al helemaal niet oppikten. Eeuwig zonde, want deze plaat behoort eigenlijk thuis in elke platenkast van de doorgewinterde hardrockliefhebber.
Tracklist:
1. Against The Law
2. Two Time Woman
3. Rock The People
4. Two Bodies (One Mind One Soul)
5. Not That Kind Of Guy
6. Shining Star
7. Ordinary Man
8. Lady
9. Caught In The Middle
10. All For One
11. Rock The Hell Out Of You
