Na het optreden op Pinkpop 1978 duurde het maar liefst achtentwintig jaar voordat Journey weer naar Nederland kwam. Aangevoerd door Steve Augeri zette de band op het Arrow Rock Festival twee jaar geleden een prestatie neer die collega Kristof de volgende woorden ontlokte: �Het was alsof God in je oren urineerde, zo mooi was het!�. Blijkbaar is het concert de band zelf ook goed bevallen, want inmiddels zijn ze niet meer uit ons land weg te slaan. Begin 2007 keerde het gezelschap al terug, om tijdens een bezoek aan Paradiso het nieuwe boegbeeld Jeff Scott Soto aan het Nederlandse publiek voor te stellen.

Dit jaar doet Journey opnieuw het festival voor oude rockers aan. Vanzelfsprekend met een nieuwe vocalist, want de formatie wisselt ongeveer even vaak van frontman als de Amsterdam Arena van grasmat. Gitarist en bandleider Neal Schon zag Arnel Pineda met zijn coverband The Zoo in filmpjes op YouTube indrukwekkende versies van oude Journey-klassiekers ten gehore brengen en besloot de Filipijnse zanger een kans te geven. Voor de veertigjarige Pineda komt daarmee een droom in vervulling. Aan hem is nu de taak om Steve Perry te doen vergeten.

Met Perry, chronologisch de derde leadzanger in de geschiedenis van de band, scoorde Journey tussen 1978 en 1986 namelijk de grootste successen. Het commerci�le en artistieke hoogtepunt is het album Escape. AOR klonk nooit beter dan op de openingstrack Don�t Stop Believin�, die op Journey�s myspace pagina valt te beluisteren. Het nummer haalde in de Verenigde Staten de top tien van de hitparade, net als de andere twee uitschieters van het album, de sensitieve power ballads Who�s Crying Now en Open Arms. In Nederland leverde het album geen hitsingles op, maar scoorde Mariah Carey met een van alle emotie ontdane coverversie van Open Arms in 1996 wel een monsterhit. Op de smaak van het Nederlandse mainstream publiek valt nou eenmaal geen peil te trekken.

Naast de drie uitschieters bevat Escape een evenwichtige mix van levenslustige rockers en tijdloze ballads. Toetsenist Jonathan Cain had zojuist de overstap gemaakt van The Babys als vervanger van origineel lid Gregg Rolie en blijkt het ontbrekende puzzelstukje te zijn. Het is echter Perry�s zang en Schon�s gitaarspel dat de songs naar het allerhoogste niveau tilt. Luister eens naar Schon�s solo in Still They Ride of Perry�s uithalen in Mother, Father. Het is net alsof Angelina Jolie je slaapkamer binnenwandelt, zich langzaam uitkleedt, naast je in bed komt liggen en zachtjes de meest opwindende woordjes in je oor fluistert.

Tracklist:
1. Don�t Stop Believin�
2. Stone In Love
3. Who�s Crying Now
4. Keep On Runnin�
5. Still They Ride
6. Escape
7. Lay It Down
8. Dead Or Alive
9. Mother, Father
10. Open Arms