Ongeveer drie jaar na het verschijnen van hun vorige album, In Total Contempt, komt het Zweedse Pest dit jaar met de opvolger daarvan: Rest In Morbid Darkness. De manier waarop Pest hun black metal op dit album speelt, is er eentje zonder al te veel subtiliteiten en met veel herhaling. De nadruk ligt voornamelijk op hard beuken, met af en toe een goed in het gehoor springende, melodieuze riff erdoor, om het geheel luisterbaar te houden. Op zich een formule waarmee de band voor een heel aardig album gezorgd heeft, maar voor de mensen die een wat meer artistieke inslag op prijs stellen, is het iets teveel van hetzelfde.
Hoewel een gebrek aan innovativiteit de band gerust verweten mag worden, scoort Pest op veel andere gebieden een dikke voldoende. Zo is Rest In Morbid Darkness een erg energiek werkje geworden, waarin het tempo voortdurend bijzonder hoog ligt. Necro en Equimanthorn gaan van begin tot eind volledig los en doen hun best om de liefhebber waar voor zijn geld te geven, wat de intensiteit behoorlijk ten goede is gekomen. Dit is vooral iets dat opvalt in de eerste helft van het album, waarin het eigenlijk alleen maar rammen geblazen is. Tussen al het primitieve geweld zijn regelmatig spookachtige melodien of andere hele opvallende, sterke melodielijnen te horen, die prima aansluiten bij een stukje muziek dat verder ontdaan is van subtiliteiten. Dat beide heren heel goed weten welk effect hun muziek op de luisteraar heeft, blijkt uit het moment waarop deze melodien vaak tevoorschijn springen; net als je aandacht dreigt te verslappen.
Hoewel de tweede helft van het album wat meer variatie laat horen, zoals iets vaker een wisseling in het tempo, wat andere melodielijnen en een enkele keer een solo, ligt ook hier de nadruk voornamelijk op het intensieve beukwerk wat we eerder hoorden. Wat ik hoor, is allemaal dik in orde, maar het is wat ik niet hoor, dat mij stoort aan dit album. Pest heeft in het verleden laten zien dat ze aardig wat in hun mars hebben, zoals Dauafr aantoonde en daarmee vergeleken, kan ik een gevoel van teleurstelling niet onderdrukken. Rest In Morbid Darkness is simpelweg te rechttoe rechtaan en bevat in grote lijnen te weinig variatie om een hoog niveau te halen. Met het laatste nummer, het veertien minuten durende The Lust For Cruelty, laten ze horen het nog niet verleerd te zijn; ik hoor hier dan ook een afwisselend stuk muziek, waarin veel elementen zitten, die ik in de rest van het album gemist heb. Dan ga ik mij toch afvragen waarom de rest van het album niet zo afwisselend klonk. Was het misschien een haastklus, of was de inspiratie simpelweg op?
Ik vermoed dat Rest In Morbid Darkness een album is dat veel tegengestelde reacties op zal roepen, maar ondanks dat, mogen deze Zweden best tevreden zijn met het eindresultaat. Bij mij belandt hij echter op de stapel met nooit meer te luisteren promos en het hoofdstuk Pest, is hierbij voor mij, voorgoed afgesloten.
Tracklist:
1. Possessed By The Beast
2. Nights In The Cursed Chapel
3. Blessed By Hellfire
4. Rest In Morbid Darkness
5. Bestial Crucifixion
6. Vomit Up The Blood Of Jesus
7. Shadows Of The Dead
8. Final Strike Of Doom
9. The Lust For Cruelty
