Met name de productie is daar debet aan. De gitaar is niet zo prominent aanwezig als voorheen, waardoor de muziek wat aan agressie verliest. Bovendien heb ik het idee dat de zang wat minder sterk is (wat zou verklaren waarom deze ook wat minder duidelijk op de voorgrond aanwezig is). Daar staat echter wel tegenover dat de meeste nummers goed uitgewerkt zijn en meer ideen bevatten dan op het debuut het geval was. Met name een lang nummer als To Bearers Of Gleam laat die ontwikkeling goed horen.
Nu zijn al die veranderingen natuurlijk eigenlijk maar minimaal bij een band als Lutomysl. Daarom zal niemand die de eerdere albums goed vond cht teleurgesteld worden met Decadence. Lutomysl heeft haar eigen kleine niche in de black metal scne gevonden en zal daar nooit al te veel van afwijken. Daardoor is dit wellicht niet het meest relevante album van de laatste jaren, maar ik heb mijn portie black metal nog altijd liever oerdegelijk en traditioneel dan een misplaatst pretentieus.
Tracklist:
1. First Rays
2. To Bearers Of Gleam
3. Decadence
4. I Am Of Damned Ones
5. In The Darkness
6. Quintessence