Dat de Fransen meer in hun mars hebben dan bourgondisch vreetwaar wist u natuurlijk al langer. Dat de Franse deathmetalsc�ne alleraardigste bands huisvest is ook geen baanbrekend nieuws, want als liefhebber van het genre bent u ongetwijfeld bekend met de nodige namen die hier bij opsomming enkel onnodig schaarse ruimte zouden beslaan. De band met de opvallende naam DSK is daar in ieder geval ��n van. Voor uitgebreide bandnaamtoelichting verwijs ik u naar de homepage van dit gezelschap, voor een ongezouten mening over DSK`s Oppressed/Deformed verzoek ik u nog even te blijven plakken.

Oppressed/Deformed is de derde full-length van deze brute deathmetalband en eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat dit album voor mij een fabrikaat met een dubbele bodem is gebleken. De eerste paar keer luisteren onthullen een plaat die opzich wel leuk en aardig is maar in de luisteraar niet met een euforisch, warm gevoel in de onderbuik opzadelt. Oppressed/Deformed is een race die zowel naar death als een beetje naar grind smaakt, leuk uitgevoerd, aardig ingespeeld, maar niet echt een coryfee der deathmetal. Gewoon "wel goed" en "best leuk". De moeite waard om te horen, niet de moeite waard om je laatste centen aan te spenderen, al is het alleen om het irritante geschreeuw in het nummer Ex Nihilio dat als een armoedig hardcore-aftreksel overkomt.

Maar dan komt het. Meerdere luisterbeurten hebben mij uiteindelijk gedwongen mijn mening enigszins bij te stellen. Goed, Oppressed/Deformed is nog altijd geen metalen rariteit maar al met al ben ik, lijkt het wel, net iets verder in de muziek gedompeld om alsnog te kunnen constateren dat DSK met hun laatste album toch meer heft afgeleverd dan enkel een "wel aardige" cd. Zo doen de riffs bij vlagen aan Vomiturition denken, een band die toch wel verdienstelijk aan de kribbe heeft gestaan van de tegenwoordig hoogstaande death/grind. Het geluid van Oppressed/Deformed is daarnaast goed lomp en laag wat eigenlijk best leuk combineert met het snelle tempo en de violente sound gaat eveneens prima hand in hand met ritmisch gestuiter (Walls Of Pain!). Verder implementeert de band wat catchy melodietjes die zo af en toe opduiken en ook dit zorgt weer voor een subtiele toevoeging aan het muzikale geheel.

Eigenlijk is Oppressed/Deformed zodoende een amusante cd gebleken. Hoewel het advies om DSK voorrang boven boterhammen te verlenen nog steeds uit zal blijven wil ik u wel op het hart drukken dat deze cd best nog wel een rondje extra mag trimmen, indien u van plan was deze resoluut aan de kant te schuiven.

Tracklist:
1. My Reason To Kill
2. De Profundis Clamavi
3. The Beast They Bred
4. Models of Premature Souls
5. Walls of Pain
6. Ex Nihilo
7. Hymn To The Broken
8. Gegen
9. Cut My Dick
10. Socailze, Normalize, Integrate