Zoals bekend is metal eigenlijk een verzamelnaam waar verschillende genres onder vallen. Heavy metal, thrash metal, black metal en natuurlijk death metal. Death metal zelf is ook weer opgedeeld in subgenres, zoals brute US death, old school en doomdeath. Nu dacht ik de meeste subgenres en de voor die genres representatieve bands wel een beetje te kennen, maar blijkbaar heeft het Franse DSK nog een gaatje in de death metal hokjesgeest gevonden, want volgens de biografie speelt deze band �ultra death metal�. Benieuwd wat ik me daar bij moet voorstellen.

Het zou leuk zijn om hier op te kunnen schrijven dat DSK daadwerkelijk een nieuw en origineel soort metal heeft uitgevonden, maar die vlieger gaat helaas niet op. De muziek die DSK ultra death metal noemt kent namelijk een clich�matigheid van heb ik jou daar. De riffs hebben een gigantisch waar-heb-ik-dat-eerder-gehoord gehalte, de bas is in de kale, droge mix nauwelijks hoorbaar en hoewel de strakke en woeste drums nog wel iets weten te redden komt de muziek eigenlijk niet boven het predikaat �matig� uit. Hoewel de heren duidelijk hun stinkende best hebben gedaan en toegegeven, zelfs gejatte riffs kunnen vet klinken en voor lekkere instrumentale passages zorgen, kan het mij over de hele linie gewoon niet overtuigen. De enige positieve uitzondering is het instrumentale nummer Death K, dat door de brute hardcore-riffs en hakkende thrashdrums het niveau van de plaat even ontstijgt. Helaas duurt dat met nog geen twee minuten ook weer veel te kort.

Dat het instrumentale gedeelte van DSK nog te wensen overlaat is nog tot daar aan toe, maar van wat zanger Nicolas Boury vocaal presteert word ik echt niet vrolijk. Waarom een in potentie best aardige band als DSK hem in vredesnaam een microfoon in handen heeft geduwd is mij een absoluut raadsel. Zijn zwaar overstuurde, brallerige brulstem werkt vanaf het moment dat ik de plaat opzet tot de laatste seconde enorm op mijn zenuwen. Het lijkt verdomme wel Barney Greenway met een stevige hoofdpijn, maar dan erger. Ook zijn grunt is niet om over naar huis te schrijven en daarmee zorgt hij in zijn eentje dat ik �From Birth echt niet meer voor mijn lol opzet. Chapeau!

Samengevat is �From Birth voor DSK gewoon een enorme valse start. Mijn advies: schop die zanger er uit en krijg een eigen smoel, dan wordt het nog wel eens wat. Aan de instrumentbeheersing en dedicatie van de heren ligt het namelijk niet.

Tracklist:
1. Alive But Broken
2. My Fist
3. My Eyes Are Corrupted
4. En La Ciudad
5. Repudiate
6. Introduction To Not
7. Suffer Is Mine
8. With My Organs
9. Death K
10. The Shell
11. Policy Of Worst
12. Walls Of Confinement (Napalm Death Cover)