Het album bevat 12 nummers en de zangtaken lijken wat meer verdeeld dan op de voorganger. Zo hebben beide zangers nu elk 3 songs waarin ze alleen hun kunsten vertonen en de 6 overige songs zijn ouderwets sterke duetten.
De plaat opent met het titelnummer dat gelijk al vertrouwd aanvoelt. Kenmerkende piano partijen gaan over in een lekkere hard rock kraker waarin beide zangers maar weer eens bewijzen dat ze tot de top behoren.
Het hoge niveau wordt continue vast gehouden en men beleeft tussendoor hoogtepunten zoals in het sterke folk benvloede Wake Up Call wat met heerlijke zware riffs weet te overtuigen.
De hele plaat is consistent en uitgebalanceerd. Zowel sterke ballads (Master of Sorrow) als heerlijke metalsongs ( het symfonisch aangezette Who Can You Trust) maken de dienst uit en van onderlinge vijandigheid lijkt nergens sprake. Evenals The Battle is de titel van het album dus wederom wat misplaatst, aangezien er geen greintje jaloezie of haat aanwezig is.
Wat we wel hebben is een prima geproduceerde melodieuze metal cd met goede composities, twee wereldzangers en genoeg instrumentaal spektakel. De plaat laat niet echt vernieuwingen horen ten opzichte van de voorganger, maar het blijft gewoon genieten met deze gouden strotten.
Een absolute aanrader voor de fans van beide heren en goede melodieuze hard rock in het algemeen.
1. The Revenge
2. Obsessed
3. Victory
4. Master Of Sorrow
5. Will You Follow
6. Just A Dream
7. Her Spell
8. Gone Too Far
9. Wake Up Call
10. Under The Waves
11. Who Can You Trust
12. When Time Doesn't Heal
