Nee, Warcry is na het wat rustigere Dnde Est La Luz? niet teruggekeerd naar een wat hardere aanpak; iets wat ik stiekem toch wel had gehoopt. Wat de Spanjaarden ons wel leveren met La Quinta Esencia is een rustiger en melodieuzer album dan zijn voorganger. Is dit echt erg? Het antwoord is: nee. Ondanks dat ik in mijn vorige recensie baalde van het feit dat de gitaren te zacht in de mix stonden en de drumpatronen heel de tijd hetzelfde klonken, bewijst de band dat verbetering niet per definitie uit hardheid hoeft voort te komen.
Victor Garcias stem is wederom het hoogtepunt van het hele album. Van Eros Ramazotti tot Dio, het klinkt allemaal geweldig. Helemaal op de ballads lijkt hij zijn complete hard en ziel in het materiaal te stoppen, iets wat (wederom) door de Spaanse taal extra duidelijk overkomt. Productiewijs gezien is dit album niet harder geworden, maar de composities zijn dermate goed geschreven dat het meer om de sfeer gaat, dan om het daadwerkelijke beukwerk. Vergelijkingen met Sonata Arctica en Queensryche liggen hierbij nog het meeste voor de hand.
Van de redelijk snelle opener Que Vengan Ya! tot en met het aanstekelijke Ms All vinden we geen vluchtige fillers of troep, maar een elftal goed geschreven melodieuze hardrock nummers die soms wat naar de metalen kant neigen. Door het radiovriendelijke karakter zou deze band met deze release best nog eens wat voeten aan de grond kunnen krijgen buiten eigen landsgrenzen, misschien tijd om net als landgenoten Saratoga toch maar eens wat in het Engels op te nemen? De potentie is in ieder geval zeker aanwezig, een erg lekker album.
Tracklist:
1. Que Vengan Ya
2. Ulises
3. Tu Recuerdo Me Bastar
4. La Vieja Guardia
5. Une Poco De Fe
6. El Ms Triste Adis
7. Buscando Una Luz
8. Ha Pasado Su Tiempo
9. Redencin
10. Mirando Al Mar
11. Ms All
