Het album opent zeer sterk met enkele fraaie Kings X-achtige poppy progsongs en het gitaarwerk van Karlheinz is zoals altijd in orde. Ook valt het op dat hij zich heeft laten omringen door professionele muzikanten. Zo doen leden van Arena, IQ en Pendragon mee en is ex-Arena zanger Paul Wrightson aangetrokken als zanger. En hoewel Paul nu ook geen topvocalist is, kan je toch spreken van een goede actie. Want stel je voor dat Wallner het album zelf had ingezongen?
Na het titelnummer gaat het niveau echter omlaag. Dont Ask Me Why is een draak van een popsong en met Moorland probeert Karlheinz Mike Oldfield te imiteren. Hoewel Karl een goed gitarist is, is hij absoluut geen manusje van alles als Oldfield. Ook het tien minuten durende Forbidden To Remain bevat naast interessante passages, ook een aantal afgezaagde themas die de saaiheidsgraad van deze song omhoog duwt. Mirror is een goede progrockplaat zonder climax. Eerder een plaat met een anti-climax.
Tracklist:
1. Obsession
2. Moon And Sun
3. Break You
4. Black Despair
5. Open Sore
6. Hollowed
7. Mirror
8. Don't Ask Me Why
9. Moorland
10. Forbidden To Remain
12. Artist Manqu (bonus track)