Zo. Lekker klinkt dat, h?
En zo komt Dodengang het best tot zijn recht. Hard. Niemand is er. Je zet Sammath op en als je aan je buren denkt, realiseer je je dat ze je toch al een hufter vonden.
Godverdomme, jongens en meisjes, dit is black! Dit is metal! Gun deze cd een draaibeurt of drie, vier en pats, daar valt het kwartje. Het totaalgeluid aan gitaren, bas, drums en vocalen, sleurt je aan je haren van het begin naar het einde van de cd. De muziek, de riffs, de stem, alles gaat vol overgave. Men had er duidelijk zin in en er is een zeer volwassen en heerlijk agressief Sammath album gebaard. Dit hoorspel van duivels gesodemieter dient gekocht te worden en het maken van een dergelijk product moet worden herhaald. Niet een tweede Dodengang, maar de ingeslagen weg is de goede. De constant afwisseling in tempo maakt Dodengang een zeer uitgebalanceerd (black) metal spektakel. En afgaande op de met de promo meegeleverde informatie, vraag ik mij af hoe een volgend album zou klinken als het met de complete band in n keer opgenomen zou zijn, in plaats van een drummer die zijn ding daar opneemt en de rest daar. Ik bedoel, de fanatieke indruk die Dodengang nu maakt, smaakt naar meer en biedt mogelijkheden voor meer. De koers die Sammath vaart, getuigt van kracht en inventiviteit. Hoe zou dit in een zaaltje klinken?
Haal Dodengang in huis en draai hem hard. Petje af voor een album als dit.
Tracklist:
1. To Hell
2. Ravager
3. Dodengang
4. Ashes To Ashes
5. Imminence War Death
6. Stalingrad
7. Oblivion
8. Merciless
