Na wat wereldse problemen met een failliete platenmaatschappij bevinden de heren van Amplifier zich weer in hogere sferen. Ze laten wederom tijd en ruimte vervagen op hun nieuwe reis. Een reis die niet zo spannend is als op hun instant classic debuut, maar die wel bewijst dat Amplifier geen one-hit-album band is.

Het Engelse trio maakt nog steeds vrij eigenzinnige rock die zowel doet denken aan Muse, Oceansize als aan Led Zeppelin. Versterkers kreunen onder de riffs van Sel Balamir, de diepe baslijnen van Neil Mahony slepen de songs de afgrond in en het powerdrumgeluid van Matt Brobin geeft de muziek iets bombastisch mee.

Het gros van de nieuwe Amplifier songs luister je het best zeer aandachtig zonder enige afleiding. �n met het licht uit. Dan ontdek je de pas de ware schoonheid van de composities. Zo is het titelnummer rondweg akelig en het ironisch getitelde RIP verpulvert moeiteloos alle singles van Coldplay. De verrassing van het debuut is er echter wel wat af en de enige echt opmerkelijke elementen zijn een typmachine die als muziekinstrument wordt gebruikt in Procedures en de opgevoerde snelheid. Kopers van het debuut kunnen nu wel weer toeslaan. Dripping in Extacy!

Tracklist:
1. Gustav�s Arrival
2. Fortuna
3. Insider
4. Mongrel�s Anthem
5. RIP
6. Strange Seas Of Thought
7. Procedures
8. Elysian Gold
9. Oort.
10. What Is Music?
11. Hymn Of The Aten,
12. Map Of An Imaginary Place