Anthemons vorige plaat Dystopia zat ook al zo onevenwichtig in elkaar, maar sloeg voor het gemak van ondergetekende de negatieve kant uit. Kadavreski zit volgepropt met briljante momenten die een paar tellen later compleet teniet worden gedaan. Anthemon verblijdt en verrast ons met mid-tempo doommetal aangevuld met uitermate sfeervolle keyboardgeluiden.
Helaas heeft de band zanger Loïc Malassagne nog niet gedist en de beste man voorziet ons nog steeds van zijn nogal zeikerige cleane zang. Hiermee hebben we gelijk al één van de zwakke Anthemonschakels gevonden. Gelukkig staan er tegenwoordig wel zeer aardige grunts tegenover die de goede elementen uit de muziek nog naar boven weten te halen. Malassagne klinkt vaak vals en de zang past absoluut niet bij de muziek. Vaak is deze juist heel sfeervol, somber en meeslepend. Zeikerig gekreun werkt dit allemaal flink tegen.
Terwijl ik luister naar het twintig minuten durende titelnummer bekruipt mij wel een gevoel van euforie. Om en nabij de zestien minuten wordt het spektakel onderbroken door een prachtig piano intermezzo. Wat een emotie! Helaas blijkt ook dit nummer niet evenwichtig te zijn en het zelfde geldt voor de andere drie songs. Muzikaal gezien valt de band vaak in een gat en de sterke kanten lijken spontaan te zijn vergeten.
Toch is het ondanks alles de moeite waard om Kadravreski zelf aan een luisterbeurt te onderwerpen. Want dat er prachtige, emotionele fragmenten op staan, staat buiten kijf. Mocht Anthemon gaan werken aan zijn negatieve kanten, kan het nog zijn dat er eens een band opstaat die vele anderen in het genre zal doen verbleken.
Tracklist:
1. Kadraverski
2. Print of the Sandglass
3. All is Cyclical
4. Weight of the Feather
.jpeg){kind=small}
