Lekker man, al die power metal die recentelijk uit Australi� komt. Dit jaar hebben onder andere Dungeon, Voyager en Vaneshing Point al kwalitatieve cd's uitgebracht. En Black Majesty kan daar nu ook aan toegevoegd worden, want ook hun (tweede) album Silent Company is een cd geworden waar ze mee thuis kunnen komen. Het verbaast me weinig. Er zijn niet zo gek veel bands uit Australi� die bekend zijn buiten eigen land, maar vaak is het muzikaal wel goed. Ik heb het niet alleen over AC/DC, Rose Tattoo en zo, maar zelfs bands die daar gigantisch populair zijn, maken goede muziek. En ik heb het dan niet over metal, maar gewoon de muziek in het algemeen. Zo heb je daar Powderfinger; een soort Kane, maar dan met een eigen geluid. En dan heb je.... ach, laat ik maar ophouden. Straks noem ik Kylie Minogue nog als werelds goede muziek! Maar die heeft het lichaam natuurlijk weer erg mee. Australi� heeft dus altijd wel wat leuks te bieden op muzikaal gebied.

Genoeg geluld, over tot de orde van de dag. Dit is dus hun tweede cd en de eerste was Sands Of Time. Nou ben ik daar niet mee bekend, dus ga ik af op de recensie daarvan die op deze site te lezen is. Dat was een prima cd die wel alleen geschikt is voor de echte power metal-liefhebber. Met deze is dat ook wel zo, maar ik denk dat ze dan wel een stuk vooruit zijn gegaan. Ik hoor namelijk een afwisselende cd met pakkende composities. De eerste luisterbeurten genoot ik lekker van de op zich wel simpele structuren van alle nummers. Maar als je echt gaat luisteren, valt op dat er veel kleine details verborgen zitten. Vooral de vele gitaarlijnen beginnen dan op te vallen. Door de ietwat modderige productie valt het pas later op, maar dat is natuurlijk wel een pluspunt. Elke luisterbeurt hoor je wel een melodietje dat je eerder nog niet was opgevallen.

Een echte power metal-plaat bevat natuurlijk een aantal vlotte nummers. Dat zijn "Dragon Reborn", "Visionary" en "Never Surrender". Die laatste twee lijken een beetje op elkaar, maar dat stoort helemaal niet. Ze worden met veel enthousiasme gebracht en bevatten een aantal simpele maar mooie melodielijnen. Maar "Dragon Reborn" is helemaal een feestje. Het hoge tempo wordt af en toe afgewisseld met goede breaks en zelfs een paar seconden hoor je een acoustisch stukje. De gave solo's maken het af en daarom is dit al meteen het klapstuk van de cd. Wat nog wel vermeld moet worden zijn de Dream Theater-invloeden in dit nummer. Vooral de zang is dan erg ge�nspireerd door James LaBrie, inclusief de onverstaanbaar hoge uithalen. En nu het toch over de zanger hebben, hij levert een prima prestatie met een paar indrukwekkend lange uithalen.

"Silent Company" (titelnummer) is een pakkend mid-tempo nummer die het goed zou doen op de metal-dansvloer. "Firestorm" is ook een klein hoogtepuntje. Up-tempo en ook weer veel goede gitaarlijnen en -solo's. Er zijn twee gitaristen die solo's afwisselen en dat vind ik sowieso altijd iets interessanter dan ��n solist. "New Horizons" en "A better Way To Day" zijn de licht experimentele nummers van de cd en die zijn zeer geslaagd. Het enige nummer dat tegen het saaie aanzit is misschien het iets rustigere "Darkened Room". Maar ach, ook die is prima te verteren.

Telkens als ik 'm weer opzet, blijft deze cd boeien, terwijl er eigenlijk niks nieuws ter gehore gebracht wordt. Ik trek dan ook graag de vergelijking met Edguy. Ook die brengen niks nieuws, maar door hun enthousiasme en spelbeheersing is dat niet erg. Met Black Majesty is dat precies zo. Ik vind ook deze cd een echte aanrader voor de power metal-fans.

Tracklist:
1. Dragon Reborn
2. Silent Company
3. Six Ribbons
4. Firestorm
5. New Horizons
6. Darkened Room
7. Visionary
8. Never Surrender
9. A Better Way To Die