De cd is wel uit in Australië. We moesten dat feestje eigenlijk uitstellen. We gaan namelijk een benefit-concert geven op de datum dat we eigenlijk onze album-release zouden doen. Een radio-station die voornamelijk metal draait bij ons in Melbourne vroeg of wij daar wel wilden spelen. Geen probleem zeiden we, laat ons maar weten wanneer dat is. Dat was dus 3 september, de dag van onze album-release.

Jullie zijn voor de nieuwe cd Silent Company onder andere naar Duitsland gegaan voor de drumpartijen. Vanwaar deze lange reis?

Onze drummer komt oorspronkelijk uit Tsjechië. Rond die tijd was hij daar en hij stond op het punt om terug te gaan naar Australië om de drumpartijen op te nemen. Maar omdat hij toch in de buurt was van Duitsland, opperden we het idee om de drums te gaan opnemen met Piet Sielck. De drummer is ook een fan van Piet's band Iron Savior, dus dat was nog leuk voor hem ook. Onze andere gitaarspeler Henny vloog ook naar Duitsland om bij de opnamen aanwezig te zijn. De nummers waren allemaal al geschreven in Australië. Dus het was ook een kwestie van het omhoogschroeven van de productie.

De rest van de cd is dus wel in Australië opgenomen?

Ja. We werkten met dezelfde producer Endel Rivers, die ook de keyboards in de band voor zijn rekening neemt. Het was natuurlijk niet zo dat we niet met hem de drumpartijen wilden opnemen. Maar de kans om het met Piet Selck op te nemen was daar gewoon. De drumpartijen zijn vervolgens overgebracht naar Australië op een bestand en daar kon onze producer dan mee aan de slag. We zijn erg tevreden met hem en zullen zeker in de toekomst ook met hem werken.

Ben je tevreden met het eindresultaat?

Gezien de tijd en het budget dat we ervoor gekregen hebben, zijn we er zeker tevreden over. Op onze vorige cd staan misschien een paar nummers die beter zijn. Maar als band vinden we Silent Company in zijn geheel beter. De productie is deze keer zeker beter. De mastering is ook gedaan in Duitsland en dat helpt denk ik ook wel.

Hoe gaat het schrijven van de nummers?

Iedereen in de band doet mee aan het schrijfproces. Elk bandlid komt met een aantal ideeën. De nummers worden dan aangedragen in een erg simpele structuur. Als band gaan we daar dan mee aan de slag. Iedereen levert dus een even grote bijdrage. Iedereen zorgt dan ook voor zijn eigen instrumentale inbreng.

Er zijn wel een paar nummers weggelaten op deze cd. Het grappige is dat die twee nummers meer progressief zijn dan de rest. En de media zegt over deze cd dat we dit keer voor een meer directe en traditionele aanpak hebben gekozen. Maar daarom hadden we die twee nummers niet weggelaten. We waren gewoon van mening dat ze niet echt tussen de rest van het materiaal pasten.

Toch zijn er wel enkele progressieve elementen te vinden.

Dat is ook zo. Maar wij zijn het soort band dat gewoon goede nummers wil maken. We zeggen niet van te voren dat we deze keer een meer traditionele cd gaan maken. De progressieve invloeden die er zijn, komen wel van bands waar we graag naar luisteren zoals Fates Warning en Queensrýche. Het is wel interessant om te weten dat iedereen in de band uiteraard naar metal luistert, maar dat onze stijlen wel weer uitéén lopen. Onze drummers houdt van het echt harde spul, ik ben degene met meer een hardrock-achtergrond, de zanger houdt weer van progressieve muziek en de andere gitaarspeler luistert graag naar traditionele metal.

Hoe zit het met de teksten?

De titel Silent Company is opgedragen aan de vader van onze zanger. Het was een zware tijd voor hem. Op het moment dat hij aan de opnames begon, is zijn vader overleden. Dat was natuurlijk erg triest. We gaven hem alle tijd die nodig zou zijn om het te verwerken. Maar hij wilde gewoon doorgaan. Het hele album is dus opgedragen aan hem. En de titel Silent Company slaat daar dan op. Voor onze zanger is hij zijn 'onzichtbare gezelschap'. Hij ziet het leven na de dood van de positieve kant. Dat is dan ook een beetje ons thema op het album, hoewel lang niet alle nummers daar over gaan.

Wie is eigenlijk de vrouw op cover?

Zij is de 'Black Majesty'. Ik ben blij dat jij opmerkt dat dat figuur inderdaad een vrouw is, want je bent de eerste die het opmerkt, haha. Velen denken echt dat het een man is! Maar goed, we wilden een soort van terugkerend thema hebben voor onze covers. We zijn opgegroeid met een band als Iron Maiden en die hebben Eddie en daar houden we van. We hebben gekozen voor een soort van 'Star Wars'-achtig figuur, zonder zo'n cliché heavy metal-zwaard, als je begrijpt wat ik bedoel. We wilden zeker een mascotte hebben waardoor het makkelijk is om te zien dat je te maken hebt met een Black Majesty-album.

Waarom hebben jullie de cover 'Black Ribbons' van de artiest John English opgenomen?

John English is een songwriter die erg populair was in de jaren '70. Dit nummer was zijn grootste hit. Ik ben verantwoordelijk voor het idee om de cover op te nemen. Als kind vond ik het nummer altijd al geweldig. Het origineel is puur acoustisch en ook met violen. We hebben het wat meer 'metal' gemaakt. Wat wel hetzelfde is gebleven, is de interactie met een vrouwelijke stem. We hebben tot nu toe veel coole reacties op het nummer gekregen. We wilden dit keer iets Australisch doen op de cd; gewoon laten zien waar we vandaan komen. Er werd ons geadviseerd om een cover op te nemen. En ik wil niet negatief klinken, maar vroeger toen ik nog in andere bands speelde, was het altijd het cliché-voorstel om bijvoorbeeld een Iron Maiden-nummer te doen. Wij wilden iets anders doen en gewoon een goed nummer op nemen. Anderen zullen misschien ook inzien dat het een goed nummer is en wat meer van John English willen horen.

Kun je wat vertellen over hoe de band is ontstaan?

We hebben de band opgericht in 2001.Ikzelf heb vroeger in verscheidene hardrock-bands gespeeld, waarvan ik met eentje nog een paar cd's heb gemaakt. Onze andere gitarist kwam van een wat meer traditionele metalband genaamd Catwish. Onze zanger heeft voor Black Majesty eigenlijk nog maar weinig gedaan, maar stond al wel bekend in de 'scene' als een goede zanger. Wij drieën vormden de basis van de band. Daarna kwam Paul de drummer erbij. Hij was informatica aan het studeren in Australië. We liepen min of meer tegen het lijf van hem in een heavy metal-bar in Melbourne. We konden hem haast niet verstaan, want hij komt dus oorspronkelijk uit Tsjechië.

Wij vieren zijn allemaal te vinden op beide albums. Want wat de basgitaristen betreft hebben alleen maar een stuk of wat mensen gehad die ons uit de brand hielpen. Grappig genoeg is de man die bas speelt op Silent Company, nu ook degene die met ons op het podium staat. (Evan Harris???). Evan was in het verleden altijd bezig met proberen tijd voor ons vrij te maken, want hij is een druk bezet man. Maar ik denk dat we op het moment dichtbij het feit zijn dat we hem als vast bandlid kunnen aantrekken. Naast hem hadden we nog twee, drie andere bassisten. Maar we konden toch nooit de juiste persoon vinden.

Na de oprichting zijn we begonnen met het schrijven van een stel nummers. De drie naar onze mening beste nummers hebben we toen opgenomen, die ook op ons eerste album staan (Beyond Reality, Guardian en Fall Of The Reich). Met die drie nummers hebben we dan geprobeerd de aandacht te trekken.

En de demo viel meteen in smaak bij Limb Records?

Ja, eigenlijk wel. We hadden ook nog wat andere aanbiedingen, want niet alleen Limb kwam met een contract aanzetten. En voor ons is dat behoorlijk gaaf natuurlijk. Want voordat we naar platenmaatschappijen gingen kijken, stonden we al op sample-cd's van onder andere het Duitse Rockhard. Dat hielp natuurlijk ook.

Als jullie in 2001 zijn opgericht en nu in 2005 al twee cd's op jullie naam hebben, dan is dat best snel gegaan allemaal.

Ja, absoluut! Weet je, het is gewoon een kwestie van proberen om goede nummers te schrijven en er dan meteen voor te gaan. Het had anders kunnen lopen, maar we hadden wel een duidelijke visie. En daarom denk ik en hoop ik dat we met elk album steeds beter worden. We zijn immers al gecontracteerd bij een platenmaatschappij praktisch bijna nadat we begonnen zijn met de band. Daarom neem ik aan dat we nog altijd beter kunnen worden als songwriter.

Bij Limb Records hebben jullie al meteen een deal voor vijf albums, ook best veel.

Telkens als we het er over hebben, weten we als band daardoor bijna zeker waar we komende jaren staan. En dat is natuurlijk erg tof om te weten.

Op het moment dat jullie net begonnen, waren er nog maar weinig heavy metal bands. Zou dat ook een reden kunnen zijn dat het allemaal zo snel is gegaan?

Hmm, ja, dat denk ik wel. De laatste vijf jaar is daar zeker wel verandering in gekomen. De eerste echte metalband die een beetje bekendheid kreeg, was volgens mij Hobb's Angel Of Death, die erg heavy was. En daarna had je Pegazus die het ook tot dan toe best goed deden in Australië. Toevallig is de ex-zanger van die band de neef van onze zanger, die nu voor de het progressievere Eyefear zingt.

Toen de band opgericht was, hebben jullie toen ook al eerst optredens gedaan, of doken jullie meteen de studio in?

In een paar maanden tijd hebben we wat nummers geschreven en toen hebben we ze meteen op het podium gespeeld. Want teveel Australische bands brengen soms een jaar of twee door in de studio. En als ze eindelijk klaar zijn, mogen ze elkaar niet meer en stoppen ze alweer met de band. Wij wilden dus snel wat nummers instuderen om meteen live ten gehore te brengen. Veel nummers hebben uiteindelijk de eerste cd niet gehaald. Maar dat maakte niet, want we hadden dus al wel wat podium-ervaring opgedaan. Het was echt belangrijk voor ons om eerst live te spelen. Daardoor kregen we goede reacties van de mensen uit Australië. En omdat we bijna allemaal al eens in een band hadden gespeeld, konden we in het begin al een aardig publiek trekken. En van daaruit zijn we dus verder gegaan.

In juli hebben jullie de eerste Europese optredens gedaan in Tsjechië en Duitsland.

Voor mij was dat mijn eerste bezoek aan Europa. En het was geweldig. We speelden onder andere op Headbangers Open Air. Ik vond het wel gaaf dat andere bands aan de kant van het podium naar ons optreden . Want Hammerfall is toch wel een band waar we zo'n beetje tegenop kijken. Het was gewoon een hele mooie ervaring. We konden daar veel interviews doen en promotie voor onze tweede cd. Want voor onze eerste wilden we al heel graag die kant op gaan. Het budget liet het toen niet toe, maar dit keer hadden we het zo gepland.

Jullie stonden toen in het voorprogramma van de bands Edguy en Hammerfall en die hebben toevallig allebeide een Europese tour op stapel staan. Zijn jullie al benaderd om ook daarvoor het voorprogramma te verzorgen?

Tja, veel hangt af van de verkoop van de nieuwe cd en dat is de harde realiteit. Die bands waren echt te gek en waren erg cool tegenover ons, door onze cd's te beluisteren en zo. Maar je weet maar nooit. Het is gewoon zo dat de cd een beetje goed moet verkopen. En daar komen we pas achter over een paar maanden. Het belangrijkste voor ons is dat we goede reacties krijgen op de cd en daar zijn we allang blij mee. Tijdens onze shows in Europa hebben we wel veel cd's en t-shirts verkocht. Dat heeft ons financieel echt enorm geholpen. Dus de interesse is er. Maar we willen het vanaf hier langzaam opbouwen. En natuurlijk zou het erg mooi zijn als we een in ieder geval al een paar shows met Edguy of Hammerfall kunnen doen.

Aan jouw de laatste woorden aan het Nederlandse volk...

We waarderen het zeer dat er mensen zijn die interesse in ons tonen. Het is makkelijk om bijvoorbeeld de laatste Iron Maiden te kopen. Maar als men ook nog eens de nieuwe Black Majesty willen kopen, dan waarderen we dat heel erg. Dus bedankt voor die support! Mocht je ons een email sturen, dan zullen we altijd persoonlijk reageren. Wij zijn namelijk onze eigen managers, haha.