Op 't gemakkie, maar met gevoel voor dynamiek, wordt de begeleiding ingetikt door drummert Edward Timmerman. Daaroverheen veel cleane gitaarpartijen, maar ook heftigere riffs. Denk een X-Factor van Maiden met een kalmte/uitbarsting-balans die niet door de achterruit vliegt (Voor de pessimisten: de vergelijking met dit onvolprezen album betekent niet dat "Lost In Mass Confusion", langdradig, saai en slecht gezongen is). De Maiden invloeden vinden we ook terug in de lange (prachtige) solo's, op een minuutje meer of minder wordt niet gekeken. Dat is in het kort de muziek van The Difference. Sneller dan dat is "Dying In Vain", waarin gebruik wordt gemaakt van dubbele bassdrums.
En dan zanger Gerd nog. Zijn lage zangstem benadrukt het slepende in de muziek, maar kan bij tijd en wijle ook extreem uit de hoek komen. Daar komen ook de doomy invloeden bovendrijven. Doom is deprimerend. Deprimerend zijn de teksten. Het gevolg van deprimerende teksten is een weinig aan de verbeelding overlatende hoes. Neen, hier worden geen blijliederen gezongen. Weinig hoopgevend voor powermetalclowns en Arbeidsvitaminen zal er niet zo veel mee kunnen, maar hier het werkt uitstekend; Van mij mag het nog wel even blijven regenen.
Tracklist:
1. Child Of The Flames
2. The Mirror
3. The Darkest Of All Times
4. Dying Eyes
5. Dying In Vain
6. Naked And Fragile
7. When The Light Fades
8. Destruction By Blindness
9. Blood Is The Life
10. The Eternal