Dat realiseerde het label Season of Mist zich ook, waardoor de langverwachte opvolger niet meer via het kleine Mordgrimm Records verschijnt. Domine Non Es Dignus is eigenlijk precies het album geworden dat ik verwacht had. Aangezien de band nooit meer zo’n impact zou weten te bewerkstelligen als bij het debuut, hebben de heren besloten niet zo origineel mogelijk voor de dag te willen komen, maar de kwaliteit van The Codex Necro proberen te handhaven. Toch is Domine Non Es Dignus (dat zich laat vertalen als “Lord, You Are Not Worthy”) geen herhalingsoefening geworden.
Met de intro I Wish I Could Vomit Blood On You…People (sommige songtitels mogen met recht ingenieus genoemd worden) bewijst de band absoluut niks van haar extremiteit te hebben verloren. Toegankelijke, gepolijste muziek hoeft dan ook niemand te verwachten op dit album. Bij het eerste echte nummer, The Oblivion Gene, valt echter wel op dat de sound toch iets minder chaotisch is geworden, maar dat het extreme karakter van de muziek gelukkig niet in het geding komt. Het beste nummer is mijns inziens Do Not Speak, dat weliswaar érg in het verlengde ligt van The Supreme Necrotic Audnance, maar dankzij elementen als semi-cleane zang en een geniale gitaarriffs zéker op eigen benen kan staan. Extra pluspunten krijgt de band door het sterke gebruik van allerhande sinistere samples.
Het doet me deugd om te zien dat er nog extreme metalbands zijn die een eigen geluid weten te creëren en bovendien het niveau van het debuut kunnen vasthouden. Domine Non Es Dignus is dan ook een ijzersterk album geworden, dat ik iedere liefhebber van extreme muziek met een gerust hart kan aanbevelen.
Tracklist:
1. I Wish I Could Vomit Blood On You... ...People
2. The Oblivion Gene
3. Do Not Speak
4. Procreation of the Wicked
5. To Err is Human, To Dream - Futile
6. Revaluation of All Values
7. The Final Destruction of Dignity
8. Swallow The World
9. This Cannot Be The End
10. Rage, Rage Against The Dying of the Light
.jpeg){kind=small}
