De muziek op dit album is wederom speciaal en op een eigenaardige manier progressief. Devon wordt wel bijgestaan door een capabele begeleidingsband maar hij houdt de touwtjes wel heel erg strak in handen. Hij zingt uiteraard, maar bovendien speelde hij op dit album gitaar, keyboards, piano, fluit (!), bas en schreef hij de muziek voor het grootste deel alleen. Devon heeft de laatste jaren vocaal een vooruitgang gemaakt en bij vlagen zingt hij met abstracte zanglijnen de sterren van de hemel. Compositorische zit het geheel weer goed in elkaar en kunnen we genieten van lekkere rustige (en ik durf zelf het woordje modern in de mond te nemen) progressieve rock (zeker geen notenneukerij) met poppy structuren die af en toe een uitbarsting kent. Het nieuwe materiaal wekt ook een apart gevoel bij mij op dat ik niet echt volledig kan omschrijven maar ik zal toch een poging wagen: een emotioneel authentiek hoopvol schoonheidsgevoel. Maar wat je voelt bij deze muziek is uiteraard voor elke luisteraar anders. Sommige vinden dit The January Tree heel depressief, maar dat is weer iets dat ik totaal niet aanvoel. Maar dat is het mooie van muziek, iedereen die muziek luistert hoort totaal iets anders.
Devon blijft een integer muzikant en een topzanger (met grote kwaliteit: emotioneel zingen) en zit bij het toplabel Inside Out wel erg op zijn plaats. Het simpelste (dankzij die eerder genoemde poppy structuren en het grote belang van eenvoudige ritmes) maar mooiste album van Deadsoul Tribe tot nu toe.
Tracklist:
1. Spiders and flies
2. Sirens
3. The love of hate
4. Why?
5. The coldest day of winter
6. Wings of faith
7. Toy rockets
8. Waiting for the answer
9. Just like a timepiece
10. Lady of rain
