Als moderne powermetal band die speelt met progressie en riskante maar geslaagde experimenten verrast Sonata Arctica door de single edit van Don't Say A Word te starten met een in volume opklimmend orgel. Visioenen van bands als Uriah Heep en Rainbow duiken op, om vervolgens niet meer weg te gaan. Toch is het nog steeds snel, sneller, snelst in Sonata Arctica stijl. De zanglijnen zijn net zo bevredigend als anders, maar wat opvalt is dat de stem van Tony Kakko een stuk zachter in de mix staat dan op voorgaande albums. De samenzang klinkt fabuleus en het is duidelijk dat de Finnen een stuk bombastischer zijn geworden sinds hun debuut Ecliptica. De solo's stellen ook tevreden, dus als de rest van het album dezelfde hoge kwaliteit draagt ben ik gelukkig.
Ain't Your Fairytale sluit meer aan op het vorige album "Winterheart's Guild", denk aan "Victoria's Secret". Een tweede knipoog naar de eighties is de Depeche Mode cover World To My Eyes. Om geen afbreuk te doen aan het origineel is Sonata Arctica's versie ook stevig doorspekt met elektronica en keys, terwijl het gitaarwerk een bijna industrial-achtige strakheid neerzetten. Minstens zo opvallend en sympathiek is de keuze om een nummer van Vanishing Point op te nemen, dat eigenlijk niet meer dan een -uitstekende- kloon is. Ik ken het origineel niet, maar deze uitvoering is voor mij genoeg aanleiding om binnenkort ook Vanishing Point aan een luisterbeurt te onderwerpen.
Deze single is een must voor fans, maar ook andere geïnteresseerden doen er wellicht goed aan om deze single aan te schaffen. Niet goed geen smaak garantie.
Tracklist:
1. Don't Say A Word (single edit)
2. Ain't Your Fairytale
3. World In My Eyes (Depeche Mode cover)
4. Two Minds One Soul (Vanishing Point cover)
.jpeg){kind=small}
