Bij sommige groepen met name die binnen de progressieve metal en de technische death metal - voelt het beluisteren van een nieuw album een beetje als het moeten doorploeteren van een encyclopedie. De luisteraar wordt gebombardeerd met tegendraadse ritmes, complexe riffs, gelaagde songstructuren en tekstueel esoterische thematiek. De investering die dergelijke platen kosten, betaalt zich soms uit en dan krijg je als luisteraar een innovatief meesterwerk te verteren. Regelmatig levert het ook vooral hoofdpijn op.
Hoe anders is de situatie bij het Canadese Unleash The Archers. Hoewel de muziek van het powermetalkwintet niet al te eenvoudig is zeker de eerste platen staan vol met fraaie technische hoogstandjes en de band ook vaak voor conceptverhalen kiest qua tekstuele invulling, is deze groep vooral fris en energiek om naar te luisteren. De heren en dame weten dat een groot deel van het luistergenot voortkomt uit het plezier dat de luisteraar ontleent aan de muziek. En dat plezier straalt ook van Phantoma, de zesde langspeler van het gezelschap uit Vancouver, af. Dat maakt Unleash The Archers vooral tot leuke muziek om te beluisteren en zoals de vorige alinea al aangeeft, is dat helemaal niet denigrerend bedoeld.
Met Phantoma laat de band zich van zijn meest vernieuwende kant horen. Het album is een conceptalbum vanuit het perspectief van een zogenoemde Phase 4/ Network Tier O unit (een AI met bewustzijn), die probeert om betekenis te vinden in een dystopische toekomst. De themas zijn niet nieuw, maar Unleash The Archers werkt het concept met veel plezier uit. Bovendien weet de band door deze invulling muzikaal gezien diverser dan ooit te klinken. De nummers kennen onderling behoorlijk veel afwisseling. Zo begint opener Human Era nog wat voorzichtig als een langzaam opbouwende heavymetaltrack die vooral als een soort introductie bedoeld lijkt, maar gaan alle remmen los met het heerlijke Ph4/NT0-mA, een opzwepende track met flitsend gitaarwerk, uitmuntende uithalen van zangeres Brittney Slayes en sprankelend toetsenwerk, dat voor een euforisch gevoel zorgt.
Vooral de eerste helft van het album is erg sterk. Zo is het onmogelijk om geen goede zin te krijgen van de uitstekende powermetaltrack Buried In Code, die vol pakkende riffs en zanglijnen staat. En The Collective is de meest afwisselende compositie dankzij de verrassende ondersteunende grunts en screams, die het nummer een wat grimmig randje geven. De manier waarop de groep vervolgens versnelt naar een heerlijke, melodieuze passage vol instrumentaal vingervlug vuurwerk, is pure klasse. Helaas blijft de tweede helft van Phantoma hierbij achter. Met Gods In Decay, Give It Up Or Give It All en Ghosts In The Mist volgen drie midtempo-nummers, die de energie nogal doen inzakken. Vooral het te lange Give It Up Or Give It All overtuigt onvoldoende: hoewel de band zijn best doet een epische compositie neer te zetten het nummer heeft zelfs een licht rockoperagehalte is het geheel toch wat flets. Pas bij Seeking Vengeance horen we weer wat meer pit in de muziek.
Zo is Phantoma een ambitieus album, waarin Unleash The Archers duidelijk meer diversiteit heeft proberen aan te brengen in zijn sound. De eerste helft van het album laat de Canadezen in hun beste vorm horen. Door de matige tweede helft gaat Phantoma echter een beetje als een nachtkaars uit. Uiteindelijk is deze nieuwe langspeler er dan ook een met twee gezichten.
Tracklist:
1. Human Era
2. Ph4/NT0-mA
3. Buried In Code
4. The Collective
5. Green & Glass
6. Gods In Decay
7. Give It Up Or Give It All
8. Ghosts In The Mist
9. Seeking Vengeance
10. Blood Empress
