Enquête

Populaire bands teren veelal op succesalbums van jaren geleden. Van welke, uit 25 door ons geselecteerde ‘grote’ bands, vind je het recentste studio-album het meest bevredigend?

AC/DC - Power Up [2020]
Alice Cooper - Road [2023]
Avenged Sevenfold - Life Is But A Dream [2023]
Bring Me The Horizon - Post Human: Next Gen [2024]
Deep Purple - =1 [2024]
Def Leppard - Diamond Star Halos [2022]
Disturbed - Divisive [2022]
Dream Theater - Parasomnia [2025]
Five Finger Death Punch - Afterlife [2022]
Iron Maiden - Senjutsu [2021]
Judas Priest - Invincible Shield [2024]
Korn - Requiem [2022]
Linkin Park - From Zero [2024]
Metallica - 72 Seasons [2023]
Nightwish - Yesterwynde [2024]
Opeth - The Last Will And Testament [2024]
Ozzy Osbourne - Patient Number 9 [2022]
Porcupine Tree - Closure / Continuation [2022]
Rammstein - Zeit [2022]
Sabaton - The War To End All Wars [2022]
Scorpions - Rock Believer [2022]
Slipknot - The End, So Far [2022]
Tool - Fear Inoculum [2019]
Volbeat - Servant Of The Mind [2021]
Within Temptation - Bleed Out [2023]

[ Uitslag | Enquêtes ]

    2 april:
  • Bridear en Lords Of The Trident
  • Kai Hahto
  • Social Distortion en The Bellrays
  • The Raven Age en Disconnected
  • 3 april:
  • Frog Leap
  • Very 'Eavy Festival
  • 4 april:
  • Greenleaf, Gnome en High Desert Queen
  • Very 'Eavy Festival
  • 5 april:
  • Grindhoven XII
  • Salacious Gods, Oerheks en Nubivagant
  • Your Highness, Mould, The Fifth Alliance en LowMad
  • 6 april:
  • Anneke van Giersbergen
  • Benediction, Jungle Rot en Master
  • Thundermother, Cobra Spell en Vulvarine
  • 7 april:
  • And So I Watch You From Afar en Scaler
  • 8 april:
  • Save Face
    2 mei:
  • Mike Tramp's White Lion
  • RedHook en Comastatic
  • Temple Fang en Mojo & The Kitchen Brothers
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aleksi Sihvonen (Medicated) - 41
  • Coen Janssen (Epica) - 44
  • Daniel Droste (Ahab) - 45
  • Giuseppe Spanò (Daedalus) - 49
  • Markus Vanhala (Malpractice) - 44
  • Phil Demmel (Machine Head) - 58
  • Richard Loudin (Monolithe) - 51
  • Sascha Gerstner (Helloween) - 48
  • Tim Grose (Lord) - 55
Review

Gatecreeper - Dark Superstition
Jaar van release: 2024
Label: Nuclear Blast Records

 -

Gatecreeper is een band die zich de afgelopen jaren stukje bij beetje omhoog heeft geworsteld en inmiddels is uitgegroeid tot een van de betere acts binnen in de deathmetal-scene. De band uit Phoenix, Arizona, staat bekend om de levendige liveshows en hun eigenzinnige op de Stockholm-sound gebaseerde death metal. Hun groeiende populariteit bleef niet onopgemerkt, want na het verschijnen van de EP An Unexpected Reality (2019) werd de band binnengehaald door Nuclear Blast.

Een dergelijke overstap wekt grote verwachtingen, die de band met hun derde langspeler Dark Superstition meer dan waarmaakt. Het is in meerdere opzichten een opmerkelijk album. Op de eerste plaats valt de productie op, die sfeervol is en de zware en duistere klanken van de band goed tot hun recht laat komen, zonder dat de details verzuipen in een overdaad aan laag. Maar dat is wat je mag van verwachten als een band de overstap maakt naar een van de grote labels.

Daarnaast valt op hoe afwisselend het album geworden is. In het begeleidende persbericht valt te lezen dat Fred Estby van Dismember een belangrijke rol gespeeld heeft in de pre-productie. Het is dan ook niet vreemd dat de invloed van deze Zweedse band hier en daar duidelijk te horen is, zoals in Masterpiece Of Chaos, een van de hoogtepunten van de plaat. Het is een nummer met een diepe, bijtende gitaartoon en een traag, doomy tempo, met een aantal tempoversnellingen die een trashy vibe met zich meebrengen. De piepende, door Death beïnvloedde accenten van gitaristen Eric Wagner en Israel Garza geven het nummer nog een extra klassieke lading.

Maar er is meer aan de hand. De eerste single van Dark Superstition, The Black Curtain, maakte al duidelijk dat Gatecreeper ook druk aan hun sound gesleuteld heeft. The Black Curtain beweegt weg van de old school death metal, richting de tragere meer swingende en melancholische groove van bands als Paradise Lost, Type O Negative en Amorphis. Gecombineerd met de zang van Chase H. Mason, die hier nog dichter naar Obituary’s John Tardy beweegt dan op de vorige platen al het geval was, is het resultaat een soort death ’n roll. Gelukkig lijkt de band niet over één nacht ijs te zijn gegaan, want het nummer zit goed in elkaar en blijft boeiend door de sterke en afwisselende riffs.

Dark Superstition is een album van twee stijlen: aan de ene kant de klassieke death metal waar we Gatecreeper van kennen, al is het duidelijk minder agressief dan op An Unexpected Reality. Voorbeelden hiervan zijn A Chilling Aura en Caught In The Threads, knallers van old school death metal songs, agressief, beukend en beklijvend. Mason heeft de meer metalcore uitschieters in zijn stem behoorlijk ingetoomd en weet daardoor veel consistentere zangpartijen neer te zetten, waarin ruimte is voor subtiele accenten die de sfeer ten goede komen. Aan de andere kant is er het nieuwe geluid, trager, swingender en duidelijk melodischer – of wellicht moet ik zeggen melancholischer. Voorbeelden hiervan zijn Dead Star en het al eerder genoemde The Black Curtain. Hier en daar komen de twee stijlen ook samen, zoals in Superstitious Vision. Dat dit niet altijd gelukkig uitvalt, bewijst Tears Fall From The Sky, verreweg het minste nummer. Het kabbelt een beetje voort op een te laag tempo, zonder de spanning en de sfeer die de rest van de plaat kenmerkt.

Het interessante aan Dark Superstition is dat het een weergave is van een band die zich op een breuklijn in zijn bestaan lijkt te bevinden: de heren hebben een stap vooruit gezet, maar hebben het verleden nog niet helemaal van zich af kunnen schudden. Het zal interessant om te zien of ze deze mix van stijlen blijven handhaven, of dat ze zich verder in de nieuwe richting zullen ontwikkelen. Het levert in elk geval een heel gevarieerde plaat op waar veel te ontdekken valt. Daarnaast blijft Gatecreeper gelukkig nog steeds betonharde riffs en aanstekelijke songs produceren. Het enige minpuntje dat vermeld moet worden is dat het solowerk op deze plaat matig is, een euvel dat ook het eerdere werk kenmerkte. Gelukkig doet dat weinig tot geen afbreuk aan het algehele luistergenot van dit album.

Tracklist:
1. Dead Star
2. Oblivion
3. The Black Curtain
4. Masterpiece Of Chaos
5. Superstitious Vision
6. A Chilling Aura
7. Caught In The Treads
8. Flesh Habit
9. Mistaken For Dead
10. Tears Fall From The Sky

Score: 80 / 100

Reviewer: Jürgen
Toegevoegd: 2 juni 2024

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.