Vier jaar geleden plaatste de Nijmeegse progmetalformatie Armed Cloud zich wat steviger in de metalscene met het derde album Torque. Met de opvolger Nimbus wordt die lijn voortgezet. Het nieuwe album is wat zwaarder, een beetje ruiger en bevat bovendien een gastbijdrage die menig metalfan zal interesseren. Marcela Bovio (Stream Of Passion) zorgt voor een heuse stralenkrans in Angel Of Frost, de eerste single. Haar bijdrage zal mogelijk helpen een groter publiek te bereiken.
De albumtitel heeft niets te maken een ring van licht om het hoofd van een heilige, maar refereert aan zware wolkenformaties; cumulonimbus, ofwel onweerswolken. Nimbus is een donkere, zware plaat die werd gesmeed gedurende de turbulente jaren van de pandemie. Het album verhaalt over de themas die de maatschappij de afgelopen jaren domineerden, met daarbij de persoonlijke duisternis die de individuele bandleden plaagde. Toetsenist Remco van der Veen en zanger Daan Dekker zijn de belangrijkste songwriters, maar ditmaal zijn de muziek en de teksten door de volledige band geschreven. Daardoor is dit het meest coherente album van Armed Cloud tot op heden.
Vanaf het prille begin voegt de band verschillende muziekstijlen samen tot stevige progrock. Inspiratie komt van bands als Amorphis en Voyager, gemengd met de agressie van Korn en Pantera. Daarnaast is de ruwe, avontuurlijke geest van Avenged Sevenfold altijd aanwezig. Sombere, emotionele passages worden afgewisseld met zelfverzekerde, krachtige stukken. Producer Erwin Hermsen (Pestilence, Legion Of The Damned, Sinister) heeft bijgedragen aan de muzikale ontwikkeling van de band. Het is daarom logisch dat Nimbus met Erwin is opgenomen in Toneshed Studio.
De composities zitten sterk in elkaar. Gitarist Kay Bouten en toetsenist Remco van der Veen kunnen zich lekker uitleven tegen de stevige muur van geluid die drummer Rico Noijen en bassist Boris Suvee creren en frontman Daan Dekker excelleert met zijn rauwe stemgeluid. De opener - tevens tweede single - Safety Word geeft een redelijke indruk van het album als geheel.
Angel Of Frost, The Ones Who Are Lost, Desolation en de titeltrack zijn nummers waarin het symfonische karakter de overhand heeft. Vooral Desolation, met ingetogen coupletten en ruigere refreinen, springt erbovenuit door het gitaarwerk van Kay. Het sterke Demon I, Demon You volgt een tegenovergestelde formule en heeft een thrashy vibe. White Wine is een sfeervol, akoestisch nummer met fraaie, meerstemmige zang richting de slotfase. Social Sludge, het meest progressieve nummer op de plaat, wordt met iedere luisterbeurt sterker.
Een track waar ik iets minder positief over ben is Handless Thief. Na de symfonische intro neemt de gitaar het over, maar in het refrein gaat het mis. Alle agressie is weg, de zang van Daan wordt te lief en de opgebouwde spanning verdwijnt als sneeuw voor de zon. Dat blijft zo in het tweede couplet. Stitches volgt hetzelfde recept en behoort juist tot de favorieten, met heerlijk gitaarspel, rauwe vocalen en goed samenspel van de stevige ritmesectie, gitaar en toetsen en zang. Ondanks het ingetogen refrein blijft dit wel een krachtig nummer.
Kortom, Nimbus is heerlijk luistervoer dat op hoog volume geconsumeerd dient te worden. Chapeau heren.
Tracklist:
1. Safety Word
2. Angel Of Frost
3. Desolation
4. Demon I, Demon You
5. The Ones Who Are Lost
6. Handless Thief
7. Stitches
8. Nimbus
9. White Wine
10. Social Sludge
