Allereerst betreedt IDEK. het podium. Het is nog niet druk in de knusse Arnhemse zaal, maar de formatie uit Flevoland laat zich er niet door ontmoedigen. Eerder dit jaar verscheen de single Battered And Blue. Nadien vertrokken vocalist Kaya Bax en gitarist John Russchen. Dat betekent dat de experimentele groep momenteel een trio is, bestaande uit gitarist/zanger Matthew Op 't Eijnde, bassist/zanger M�sfįk Can M�ft�oğlu en drummer Harprit Bola. De muziek vliegt alle kanten op en vergt dan ook meerdere luisterbeurten om het geheel in te laten zinken en goed op waarde te schatten. Reggae, indierock, stoner, doom, elektronica, funk, metal: er komt van alles aan bod en iedere track heeft weer een andere vibe. Verrassend, niet over de hele lengte memorabel, maar er zitten beslist goede idee�n in de nummers opgesloten, die er bij vlagen goed uitkomen. Fans van onder meer Between The Buried And Me en My Propane kunnen hier wel wat mee. Een extra bandlid om de gelaagdheid van het studiomateriaal te reproduceren zou geen overbodige luxe zijn. IDEK. toont zich als een interessante openingsact.

Het ombouwen duurt wat langer dan van tevoren gedacht. Daardoor begint Armed Cloud vijfentwintig minuten later dan gepland. De muziek van de Nijmeegse groep is veel toegankelijker dan die van de openingsact van vanavond. Symfonische progrock vormt de basis en er zijn wat zijstapjes naar metal, grunge en pop. Het vijftal voert de soms wat brave muziek goed uit. Met name de ritmesectie zorgt voor een prima basis. Opvallend is de excentrieke zanger Daan Dekker, die veel beleving toont en zich excentriek presenteert, zowel in de woorden tussen de songs door als in zijn soms ietwat overdreven presentatie die niet altijd matcht bij de wat voortkabbelende muziek. Nieuw in de line-up is gitarist Kay Bouten. Hij zorgt voor een energiek en verfrissend geluid in het nieuwe Wound In My Heart, dat net als Dancing Spirit, waarin de zang van Dekker het beste tot zijn recht komt, een hoogtepunt van de set is. Net als bij IDEK. zou een extra gitarist voor een nog voller geluid zorgen. Armed Cloud maakt een gemotiveerde indruk, dankt organisator Tom de Wit (�Een groot prominent figuur in de progwereld�) voor de uitnodiging, maar een groot deel van het songmateriaal mist wat spanning.

De uitloop loopt verder op naar veertig minuten. Erg jammer, want er zijn bezoekers die afhankelijk zijn van het openbaar vervoer. Elusion speelt vanavond voor het eerst in haar bestaan in Nederland. Eerder dit jaar verscheen het uitstekende album Singularity. Daarop laat de in 2015 door Domingo Smets (ex-Ancient Rites) opgerichte groep symfonische metal in het straatje van After Forever en Epica horen. Wel met voldoende eigen elementen, zodat er van een kopie geen sprake is. Het geluid staat helaas erg hard en ruig afgesteld, waardoor niet alle fraaie details in de composities tot hun recht komen. Zangeres Evy Verbrugge houdt zich echter prima staande tussen het instrumentale geweld van de vier heren om haar heen. Wat het kwintet goed doet, is onderling contact maken en het publiek betrekken bij de show. Op de vraag om een stap richting het podium te doen (�We zijn Bourgondi�rs, maar we eten jullie niet op�), krijgt Verbrugge dan ook snel gehoor. Heel strak wordt er niet gespeeld, maar de compositorische kwaliteiten zorgen er samen met de uitstekende presentatie voor dat vooral Choices And Chances, The Tales That Trees Tell en The Strive impact hebben. Het eerste optreden van Elusion in Nederland mag dan ook gerust een succes genoemd worden.

Bij Dreamwalkers Inc zijn er de laatste tijd wat bezettingswisselingen geweest. Violiste Hanna van Gorcum en gitarist Joey Klerkx zijn er niet meer bij. Gek genoeg mis je vanavond de afwezigheid van die twee muzikanten niet. De band rond Tom de Wit zet namelijk een overtuigend optreden neer, waarin de muziek meer dan ooit tevoren ademt. Daarbij heeft de hoofdact ook nog eens het beste geluid van de avond: definieerbaar en krachtig. Zodoende komen de bijdragen van alle muzikanten goed uit de verf, of het nu de samenzang van De Wit en Radina Dimcheva is (New Strength), de gitaarsolo�s van Lennert Kemper (Happy Day), de leads van Norbert Veenbrink (Your Room), het toetsenwerk van Vincent Reuling (Aphrodisia) of de bassolo van Peter den Bakker (Anthem).

Drummer Kenneth Martens ramt het geheel vakkundig bij elkaar. Tom de Wit gaat er voor de volle honderd procent voor en beleeft de teksten op een intense manier. Hij is dan ook zeer expressief. Zijn stem en die van Dimcheva gaan prima samen. De andere bandleden tonen ondertussen veel speelplezier en hebben veelvuldig onderling contact. Dat maakt het concert zeer levendig. Normaal gesproken is Anthem de afsluiter van de set, maar vanavond breekt het achttal muzikanten met een traditie, als na afloop daarvan Innerburn nog gespeeld wordt. En daarna is het nog niet afgelopen, want het �we want more� klinkt al snel. Surface Scratching vormt het einde van een veelzijdige en gezellige muziekavond in Willemeen, waarbij Elusion en Dreamwalkers Inc op de meeste bijval konden rekenen.

Setlist Dreamwalkers Inc:
1. Chameleon
2. New Strength
3. Happy Day
4. Your Room
5. Aphrodisia
6. Anthem
7. Innerburn

Toegift:
8. Surface Scratching

Setlist Elusion:
1. Choices And Chances
2. My War Within
3. The Tales That Trees Tell
4. Crystal Doubts
5. The Strive
6. The Serpentine Trail
7. Anamnesis

Setlist Armed Cloud:
1. Cloud Overture:
2. Obsidian Desert
3. The Crack
4. Dancing Spirit
5. The Liar
6. Wound In My Heart
7. Jealousy
8. Tyrant�s Destiny

IDEK.

Met dank aan Kelly Thans van Kelly Thans Photography en Marjolein den Hooglander van Darklings Photography voor de foto's.