Zelfs de grootste fijnproever en connaisseur, de bourgondische hedonist die met volle teugen geniet van exquise tiengangendiners vol exotische en spannende hoogstandjes, kan bij tijd en wijle genieten van simpel, maar doeltreffend comfortvoedsel. Dat geldt ook voor de muzikale omnivoren onder u die in hun voorliefde voor metalen klanken vooral warm lopen voor progressieve, innovatieve en complexe muziek: luisterplaten die met veel aandacht geconsumeerd dienen te worden en pas dan hun diepere lagen blootgeven. De grootste progressieveling zal af en toe uit zijn plaat gaan bij simpele, maar effectieve muziek. U raadt het op basis van de titel al: Filthy Hymns For Sleazy Demons van Brabants trots Heretic is net zo simpel en effectief als het eerder aangehaalde comfortvoedsel.
Heretic is oorspronkelijk begonnen als blackmetalband, maar heeft zich ontwikkeld tot een vuige en uiterst vermakelijke black-'n-rollgroep, met een flinke no-nonsense punkuitstraling en een gezonde dosis sleazy heavy metal. De titel van deze nieuwe telg, de zesde uit de carrire van het gezelschap uit Best, is dan ook perfect gekozen. We krijgen in bier en whisky ondergedompelde, rauwe rock-'n-roll met een stevig zwartmetalen randje. Alsof Midnight en Motrhead samen in de blender zijn gegooid en er nog een stevige scheut van het oude werk van Venom aan is toegevoegd, zo klinkt het materiaal op dit album. Het gitaarwerk wisselt tussen simpel, maar effectief rossen (het korte, knallende Born To Burn) en snedige hardrock- en punkriffs (het platte, maar onweerstaanbare Fuck Me Infernal). De brallerige vocalen van Tony Hellfire passen perfect bij de recalcitrante, rauwe tonen van dit gezelschap.
Zeker op de eerste helft van deze plaat zijn er genoeg hoogtepunten te noteren. Zo is Pandemonium Nights een van de meest afwisselende tracks, met slepende riffs en meer ruimte voor de basgitaar, om vervolgens te culmineren in een vurig refrein met hoog gebaldevuistengehalte. En de clichs mogen dan wel afdruipen van Demonizing Womanizer, het nummer is desondanks bijzonder adrenalineverhogend dankzij het pompende ritme en de met horten en stoten op gang komende versnelling halverwege. Het vlammende, Motrhead-achtige Maniacs Are Go is al helemaal geweldig. Eigenlijk is het wat zeurderige Ritual Girl het enige moment dat de clichs tegen de band beginnen te werken.
Gelukkig realiseert Heretic zich ook dat dit soort muziek gebaat is bij afbakening. Omdat Filthy Hymns For Sleazy Demons maar net de dertig minuten passeert, blijft het energieniveau hoog liggen. En dat is maar goed ook, want tijdens de laatste nummers begint op te vallen dat Heretic hetzelfde trucje blijft herhalen. Bleeding Evil en Under The Spell Of Satan zijn geen slechte tracks, maar rocken net een tandje minder dan de hierboven aangehaalde nummers. Desondanks is Filthy Hymns For Sleazy Demons een zeer vermakelijk album. Ging je afgelopen maand ook uit je plaat tijdens het Welcome To Hell-festival? Dan hoort dit album absoluut in je collectie thuis.
Tracklist:
1. Boys From The Void
2. Pandemonium Nights
3. Demonizing Womanizer
4. Holy Death Awaits
5. Born To Burn
6. Fuck Me Infernal
7. Maniacs Are Go
8. Ritual Girl
9. Afterburner
10. Bleeding Evil
11. Under The Spell Of Satan
