Op Every Sound Has A Color In The Valley Of Night: Part One volgt natuurlijk Every Sound Has A Color In The Valley Of Night: Part Two. Een hele mond vol en geen prettige manier om een review te beginnen. Don't shoot the messenger... De grote vraag is echter: Zijn deze gedrochtelijke titels slechts bladvulling of valt er ook daadwerkelijk wat te beleven op deze nieuwe glimmer? De trouwe Metalfan.nl-lezer zal zich de positieve toon van de review van het eerste deel herinneren, en dientengevolge is het meer de vraag of dit tweede deel een nieuwe kant van Night Verses laat zien, of dat het meer een logisch vervolg is.
Of wordt het wellicht een potje zoek de verschillen? Hoewel opener Plague Dancer er met een heavier, djenty aanpak dan de gemiddelde track op Every Sound Has A Color In The Valley Of Night: Part One gelijk vol opklapt, had deze track qua compositie prima op het eerste deel kunnen staan. In die zin kunnen we spreken van een logisch vervolg. In de vervolgtrack ska stuiten we echter gelijk al op een groot verschil. De Complexity Fest-splijtzwam Author & Punisher heeft namelijk zijn diensten verleend aan deze track. De track is dan ook trager en een stuk meer industrial, gelijk de stijl van genoemde gastartiest.
Maar dat is niet het enige verschil, want ook in vocaal opzicht heeft de band iets nieuws ingebracht. Daar waar het vorige deel slechts voorzien was van enkele spoken word-passages gooit men het hier over een ietwat andere boeg door twee gastzangers in te zetten. Vreemd, gezien de band toch juist met From The Gallery Of Sleep (2018) besloot de zang overboord te kieperen. Maar niets is zo veranderlijk als de mens. Zo horen we dat de hoofdrol in het derde nummer, Glitching Prisms, door niemand minder dan Brandon Boyd vertolkt wordt. U weet wel, die dude van Incubus. Hij levert zonder meer een bijzondere prestatie, maar of dat een positieve of negatieve kwalificatie is, is volledig aan smaak onderhevig. Met zijn karakteristieke zanglijnen en heavy rock-sound klinkt Night Verses ineens een stuk poppier. Hij maakt het de luisteraar een stuk makkelijker. Het is maar waar uw voorkeur ligt. En dan zijn we er nog niet, want met Anthony Green (o.a. Soasin) kunt u helemaal in de relaxfauteuil gaan chillen. Pas op dat u niet in slaap valt.
Want daarna onderneemt Phoenix V: Invocation nog wel eventjes een poging om u recht voor de smoel te meppen. Met een heaviness die alleen zijn gelijke kent in de openingstrack en een hectiek die Crystal X karakteriseert, wordt u nog even bijna negen minuten lang van de ene naar de andere kant van de muzikale octagon geslingerd. En dat is lang. Zowel voor een potje free fight als voor Night Verses zelf, want de andere tracks komen niet eens halverwege die lengte. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Hoewel er dus twee heavy tracks in de vorm van de opener en de afsluiter op dit tweede deel staan, is de gemiddelde vibe een stuk trager. Door de toevoeging van vocalen en de samenwerking met Author & Punisher is tevens de interne samenhang van dit album wat verder te zoeken. Anders geformuleerd is het album wat diverser en afwisselender. Hoewel beide delen zeven titels op de tracklist, maar de afsluitende tracks zijn totaal anders. Waar Justin Chancellor (Tool) de luisteraar op het vorige deel heenzond met de ultieme Tool-vibe in Seance, ligt u aan het eind van Every Sound Has A Color In The Valley Of Night: Part Two knockout op het canvas naar adem te happen.
Tracklist:
1. Plague Dancer
2. ska
3. Glitching Prisms
4. Desire To Feel Nothing
5. Crystal X
6. Slow Dose
7. Phoenix V: Invocation
