In 2017 waren we niet heel enthousiast over het debuutalbum van Extinction. Toch was de gitaarspelende bandleider Danilo Bonuso blij met de aandacht voor The Monarch Slaves en de opbouwende kritiek op die plaat. Het roer moest om en op The Apocalypse Mark (2019) klinkt de Italiaanse thrash/deathmetalformatie een stuk overtuigender en bruter. Zangeres Alice Darkpeace is daarop vervangen door Filippo "Howling SStar" Collaro (Defying Plague, Silenti Luna). Dat levert niet alleen vocaal een brutere plaat op, maar de songs hebben ook veel meer overtuigingskracht. Anno 2023 is het tijd voor album nummer drie. Weet Extinction de goede lijn door te trekken?
Voordat die vraag beantwoord wordt, is het belangrijk om te weten dat er wederom bezettingswisselingen hebben plaatsgevonden. Bonuso en Collaro zijn de enige twee die gebleven zijn. Naast dat duo horen we op Cryogenesis bassist Lorenzo Catolla (ex-Rosa Antica, Silenti Luna, The Complicity), gitarist Jean Edifizi (Defying Plague, Humangled) en drummer Davide Billia (onder meer in Beheaded). Inmiddels zijn de laatste twee overigens vervangen door respectievelijk Carlo Desimone en Lorenzo Aimo (Aevum, Eternal Silence).
Niet alleen de wisselingen in de line-up, maar ook de productie, mix en master resulteren in een heel andere beleving en sound in vergelijking met The Apocalypse Mark. De master is harder, de mix wat onevenwichtiger en de productie sterieler dan de organische voorganger. Daarmee is het geluid meer in lijn met het debuut. Soms is het net alsof de vocalen op de instrumentatie zijn geplakt. Vreemd genoeg verschilt het per nummer, want in Demon Of The Fall (geen cover van Opeth overigens) is de mix organischer. Collaros wat krachteloze extreme vocalen passen beter bij de wat lossere en sfeervollere productie van het vorige album dan bij de strakke en wat agressievere nieuweling. Hij varieert wel tussen grunts en screams, maar zeker die laatste variant beheerst hij niet zo goed. In Eternal Life komt hij met half gescreamde, half cleane vocalen, een redelijk aangename afwisseling.
Net als op de voorgaande albums is het gitaarwerk de grote trekpleister. De gitaristen komen met niet al te originele, doch veelal aangename thrash- en deathmetalriffs, waarbij thrash de hoofdmoot vormt. Met name Demon Of The Fall is daardoor een van de hoogtepunten. Ook Satanic Ritual Abuse en het agressieve, headbangwaardige Facing The Beast zijn prima tracks. The Woman Strangler verrast met een mix van groovende en bijna black metal-achtige gitaarpartijen. Het rustpunt Synthesis, dat halverwege omslaat naar een instrumentale track met Judas Priest-achtige riffs, komt welgelegen, maar het intermezzo Cryogenesis dat erop volgt is dan weer wat ongelukkig geplaatst, omdat het net als het eerste deel van Synthesis een rustpunt is.
Zo bevat dit derde album enerzijds goede ideen en tracks, maar is er anderzijds op de vocalen en mix wel het een en ander aan te merken. Jammer, zeker omdat dat twee aspecten zijn die op het avontuurlijke The Apocalypse Mark wel in orde zijn. Cryogenesis is wat dat betreft een kleine stap terug. Het is bovendien een heel ander album dan zijn voorganger: steviger, strakker, consistenter, met vooral een sterke eerste helft. In de zee van releases is het echter een onopvallende plaat.
Tracklist:
1. Doors Of Perception
2. Demon Of The Fall
3. Satanic Ritual Abuse
4. Facing The Beast
5. Synthesis
6. Cryogenesis
7. Eternal Life
8. Obsession
9. The Woman Strangler
10. Empty Words
