Voor de meeste metalheads was I Disagree de eerste kennismaking met Poppy. Het album uit 2019 bevat elementen van metal en rock, maar herbergt ook invloeden uit de popwereld, elektronische muziek en de Japanse scene. Metalpuristen moeten niets hebben van de door Poppy gentroduceerde term "post-genre", maar iemand die verder wenst te kijken en luisteren dan de grenzen van metal, ontdekt een artieste die best wel wat te bieden heeft.
De nieuwe plaat met elf compacte tracks bevat nog wel wat rockinvloeden, screams, distorted vocalen, industrial en post-grunge, maar wordt vooral gekenmerkt door elektronica. De metal zoals op I Disagree vind je op Zig niet meer terug. Het titelnummer en Hard komen nog het meest in de buurt. Eerstgenoemde dankzij de heavy riffs en stampende beat. Laatstgenoemde dankzij de punk-attitude, maar dat nummer heeft (kortstondig) ook wel iets van All The Things She Said van t.A.T.u. Elektronische beats, synthesizers, experimentele geluiden en popvocalen maken echter doorgaans de dienst uit. Church Outfit wordt gedomineerd door techno. Knockoff begint daar ook mee, maar schakelt al snel over naar pop. Zeer geslaagd is de experimentele blues in What It Becomes, die gecombineerd wordt met donkere synthesizerklanken vol dramatiek. 1s 0s bevat een intrigerende, tegendraadse elektronische beat la Radiohead.
Op muzikaal vlak valt dus de variatie op, maar het draait vooral om Poppy zelf. Samen met songwriter Simon Wilcox en producer Ali Payami levert ze weer een aantal oorwurmen af. Dit keer behoren Knockoff, Zig en Motorbike tot die categorie. De frontvrouw overtuigt met verschillende technieken en windt de luisteraar met haar verleidelijke manier van zingen de al snel om haar vinger. Met name Linger toont haar zangkunsten op treffende wijze. Het rustpunt heeft extra impact dankzij de plaatsing na het lekker gekke titelnummer, een dansbare live-kraker in wording. Helaas staan er ook enkele minder geslaagde songs op, zoals Hard, The Attic en Prove It, waarmee de plaat toch een beetje als een nachtkaars uitgaat.
Zig zal niet de geschiedenis ingaan als een topalbum, maar het merendeel van de nummers luistert lekker weg. Nadat het halve uur speeltijd er opzit, heb je de neiging om weer van vooraf aan te beginnen. Dat is uiteraard een goed teken. Het is vooral de variatie waarmee Poppy dit keer scoort. Die variatie is meer dan op de vorige platen verpakt in een coherente flow die de luisterervaring goed doet. Iemand die naast zijn of haar metal ook dreampop, post-grunge, elektronische muziek en pop weet te waarderen, heeft een prettig album aan Zig.
Tracklist:
1. Church Outfit
2. Knockoff
3. Hard
4. What It Becomes
5. Flicker
6. 1s 0s
7. Zig
8. Linger
9. The Attic
10. Motorbike
11. Prove It
