In 2020 verrast de Finse 'cyber blackmetalband' ...And Oceans vriend en vijand met een nieuw album dat uit het niets in de schappen ligt, achttien (!) jaar na de vorige full-length Cypher (2002). Cosmic World Mother blijkt een welkome terugkeer naar de symfonische black metal uit de jaren negentig - in een beenharde, vrijwel non-stop voortrazende uitvoering daarvan overigens. De nogal extreme productie, die klinkt alsof vrijwel alle instrumenten voortdurend in het rood staan, in combinatie met het non-stop gebeuk, zorgt ervoor dat het wel een wat vermoeiend album is, hoewel het een uppercut is die ook wel weer naar meer smaakt. De plaat maakt in ieder geval duidelijk dat de muzikale insteek van ...And Oceans nog steeds verfrissend en relevant is.
Op As In Gardens, So In Tombs hebben we minder lang hoeven te wachten. Iets minder dan drie jaar na zijn voorganger ligt dit zesde volledige album in de schappen van de betere platenboer. De twee gitaristen (Timo Kontio en Teemu Saari) zijn nog van het eerste uur, de rest van de band bestaat sinds Cosmic World Mother uit nieuwe leden. Die hebben hun sporen overigens ruimschoots verdiend. Frontman Mathias Lillmns zal bij de meesten bekend zijn onder het pseudoniem Vreth (Finntroll), drummer Kauko Kuusisalo hanteert onder andere live de drumstokken bij The True Black Dawn, toetsenist Antti Simonen is het meest bekend van zijn oudere werk met Alghazanth (en het schromelijk ondergewaardeerde Soulfallen) en bassist Pyry Hanski heeft ook al een cv dat niet op een enkel A4-tje past.
Met zulke gelouterde muzikanten is het vanzelfsprekend dat As In Gardens, So In Tombs zeer strak klinkt. De combinatie van symfonische black metal (logischerwijs geworteld in de jaren negentig) en industrial metal komt met een enorme intensiteit uit de speakers knallen. Qua stijl doet het album denken aan het oudere werk van Samael, Limbonic Art en Trollheims Grott, met een snufje experimentele Code666 voor de fijnproever daaraan toegevoegd. Deze plaat sluit eigenlijk naadloos aan op zijn voorganger, dus liefhebbers van dat album kunnen moeiteloos toehappen. De uitvoering is echter beter, consistenter en spannender. De nummers zijn minder eenvormig dan op Cosmic World Mother en bevatten meer details. Neem The Collector And His Construct, dat met een snoeiharde passage begint, maar waarin de band ineens een tandje terugschakelt, om een ijzersterke, melodieuze riff uit de mouw te schudden. Daardoor bloeit het nummer helemaal open.
De combinatie van melodieuze riffs, majestueuze sfeerelementen en grimmige versnellingen zorgt ervoor dat er in veel tracks van alles te ontdekken valt, zoals in het afwisselende Likt Trnen Genom Ktt. Vooral het erg sterke toetsenwerk van Simonen draagt daaraan bij. In Carried On Lead Wings herinnert dat aan Old Man's Child en het oude werk van Dimmu Borgir. Ook Inverse Magnification Matrix bevat enkele keyboardpassages die z van een album als Enthrone Darkness Triumphant (1997) hadden kunnen komen. Het hoogtepunt is mijns inziens echter Cloud Heads, dat een soort uitbundige, op hol geslagen mengeling van het oude Dimmu Borgir en The Kovenant (de heerlijke bliepjes en piepjes) blijkt.
Zo staat ...And Oceans qua invloeden weliswaar met anderhalf been in het verleden, maar klinkt As In Gardens, So In Tombs toch geen moment oubollig. Met wat fantasie zouden we kunnen stellen dat ...And Oceans de symfonische black metal uit de jaren negentig een welkome update geeft. Door de krachtige productie, de intense uitvoering en de details in de composities klinkt de plaat actueel, spetterend en bovenal loeistrak.
Tracklist:
1. As In Gardens, So In Tombs
2. The Collector And His Construct
3. Within Fire And Crystal
4. Carried On Lead Wings
5. Likt Trnen Genom Ktt
6. Cloud Heads
7. Wine Into Water
8. Inverse Magnification Matrix
9. The Earth Canvas
10. Ambivalent God
11. Samlarens Valv (bonustrack)
12. Third Eye Catalyst (bonustrack)
