Sinds 2017 is …and Oceans terug van weggeweest. De Finse formatie heeft een bijzondere carrière achter de rug. Op de eerste twee albums (The Dynamic Gallery Of Thoughts uit 1998 en The Symmetry Of I, The Circle Of 0 uit 1999) maakte de groep symfonische black metal. Op A.M.G.O.D. (2001) zijn er meer elektronische en deathmetalinvloeden en op Cypher (2002) verschuift de sound op richting industrial. Vanwege die veranderingen besluit men in 2005 tot een naamsverandering. Onder de naam Havoc Unit verschijnt h.IV (Hoarse Industrial Viremia) (2007) en in 2013 houdt de groep op te bestaan.

Sinds de reünie in 2017 grijpt de formatie weer terug op de sound van de eerste platen. Vertrokken bandleden werden weer opgetrommeld, maar niet iedereen daarvan hield het lang vol. Anno 2020 bestaat de groep uit oudgedienden Teemu Saari, Timo Kontio (beiden gitaar) en Petri Seikkula (bas) en nieuwkomers Kauko Kuusisalo (drums), Antti Simonen (toetsen) en Finntroll-frontman Mathias Lillmåns (Zweedse en Engelse zang).

Met Cosmic World Mother gaan we ongeveer vijfentwintig jaar terug in de tijd. Naar eigen zeggen was het vroeg of laat de bedoeling van …and Oceans om naar de symfonische black terug te keren. Naar de tijd van Emperor, Dimmu Borgir, Behemoth, Hypocrisy en soortgenoten. Verwacht dus een spervuur van blasts, tremoloriffs en extreme vocalen. De keyboardpartijen drukken een minder duidelijke stempel op de muziek dan voorheen, maar zorgen wel voor een episch sfeertje. De elektronische elementen van A.M.G.O.D. zijn er in beperkte mate. Het zijn vooral de extreme elementen die de toon bepalen.

Dat betekent niet dat er geen melodie in de composities zit. Integendeel. De gitaarpartijen zijn gelaagd en met name als het tempo naar beneden gaat is er ruimte voor de typisch Finse melancholische melodielijnen, zoals in Vigilance And Atrophy en As The After Becomes The Before, waarin de heren het gas wat vaker loslaten dan in veel andere tracks. Zelfs in de striemende openingstrack The Dissolution Of Mind And Matter is er ruimte voor melodie.

De meeste aandacht gaat uit naar het gitaarwerk, maar ook het drumwerk verdient een compliment. Met name als het geblast even stopt voor een minder snelle passage waarin er ruimte is voor kleine accenten en fills. Die heeft de muziek ook wel nodig, want hoe aangenaam de riffs ook zijn, je hebt ze allemaal al eens eerder gehoord. In combinatie met de veelvuldig terugkerende blasts kan dan ook verzadiging optreden.

Wat bijdraagt aan het luisterplezier zijn de emotionele, raspende screams, zoals in As The After Becomes The Before. Lillmåns wisselt deze af met Dimmu Borgir-achtige extreme vocalen in het epische Apokastasis, waarin het toetsenwerk een nadrukkelijker rol speelt. Samen met het titelnummer, dat zeer sterke ideeën bevat en kortstondig verrast met elektronica, behoren deze tracks tot de hoogtepunten.

Cosmic World Mother is het felste album in de discografie van de Finnen. Striemende tremoloriffs, double bass en blastbeats maken de dienst uit. Slechts In Abhorrence Upon Meadows, dat is toegevoegd om de luisteraar een adempauze te gunnen, is een piano-intermezzo van twee en een halve minuut. Verwacht verder niet al te veel afwisseling. Het is van begin tot einde vooral razen. Spreekt je dat aan? Geef Cosmic World Mother dan een kans.

Tracklist:
1. The Dissolution Of Mind And Matter
2. Vigilance And Atrophy
3. Five Of Swords
4. As The After Becomes The Before
5. Cosmic World Mother
6. Helminthiasis
7. Oscillator Epitaph
8. In Abhorrence Upon Meadows
9. Apokatastasis
10. One Of Light, One Of Soil
11. The Flickering Lights