Crown Compass is een typisch gevalletje van 'het bloed kruipt waar het niet gaan kan'. Nadat Textures eind 2017 uit elkaar ging, ging ieder zijnsweegs, maar gitarist Joe Tal en Danil de Jongh zochten elkaar toch weer op. Om de band te completeren, recruteerden zij drummer Yuma van Eekelen (ex-Pestilence, ex-Exivious) en bassist Robin Zielhorst (ex-Cynic, ex-Exivious) van het bevriende Our Oceans en in 2020 was de band een feit.
Natuurlijk zat dat ene virus ook optredens van Crown Compass in de weg. Zo kan het verkeren dat de debuutplaat The Drought al best wel een tijdje uit is, zonder een daarmee gepaard gaande, uitgebreide promotietour. Sterker nog, het optreden in Q-Factory werd onlangs nog gecanceld vanwege dat ene kroon-virus. Kroon, crown, corona... Je zou haast denken dat er een verband is. Bij Metalfan.nl trekken we ons echter niks van virae aan. Wij gaan gewoon stug door en om die reden leest u hier deze review.
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: Texturesfans moeten deze plaat gewoon aanschaffen. Niet dat The Drought een regelrechte kopie of een 'logisch vervolg' is - whatever dat dan ook maar zou moeten betekenen - maar cirkels zijn rond en water is nat. Zanger Danil klinkt dan ook als zichzelf en deze plaat bevat daarom zijn kenmerkende zanglijnen. Dat Joe er bovendien wat signature-riffs uitpoept, is ook een open deur. De karakteristieke, progressieve, stuwende loopjes zijn dientengevolge weer in groten getale aanwezig. In algemene zin valt de muziek te typeren als met death metal doorspekte thrash. Kortom, Textures-stuff.
Verschillen zijn er ook. Dat begint al met openingstrack Send Your Words. De akoestische ballad zet de nieuwsgierige luisteraar in eerste instantie volledig op het verkeerde been. Liefhebbers van progressieve metal komen namelijk pas bij het tweede nummer aan hun trekken. Doordat er geen toetsenist op de loonlijst staat, staat er dus ook geen keyboardsolotrack op The Drought. De focus is in die zin wat verschoven. Zo zitten de verschillen in de details en zijn ze voer voor kniesoren. Wat dat betreft is er ook in productioneel opzicht een stapje teruggedaan - niet groot, niet zorgelijk, maar wel merkbaar. Kniesoren, eat your heart out.
Het meest prominente verschil is dat de chte Textures-magie ontbreekt. Daar zal de band wellicht ook niet naar op zoek zijn geweest en dan is dit dus geen verwijt, maar slechts een constatering. Een constatering die de nostalgische Textures-adept ongetwijfeld even achter de oren doet krabben, maar er is ook hoop. De bakken met ervaring die de heren tezamen op de tekentafel brachten, hebben namelijk wel degelijk geleid tot interessante songs. Zwakke broeders vinden we dan ook niet terug. Om naar grotere hoogten te stijgen, moet de band gewoon samen meters maken. Dan zouden deze vier nog wel eens akelig dicht in de buurt van de successen van weleer kunnen komen. Mits dat de bedoeling is, natuurlijk.
Tracklist:
1. Send Your Words
2. Ecdysis
3. Gilbert
4. The Drought I
5. Transborder Migration
6. Seashells On The Sand
7. A Limited Number Of Heartbeats
8. The Drought II
9. Send Your Words (Reprise)
