Melodieuze death metal is in Japan nog steeds enorm populair, vooral als dat gepaard gaat met het nodige instrumentale spektakel. Toch weten groepen als Serenity In Murder, Veiled In Scarlet en Dragon Eyes hier niet echt voet aan de grond te krijgen. Het uit Tokyo afkomstige Thousand Eyes is nog een van de bekendere namen. We hebben op deze site al eerder aandacht besteed aan de fijne, opgejaagde vorm van melodieuze death metal die de band sinds jaar en dag voorschotelt. Voorganger Day Of Salvation (2018) bevalt in ieder geval nog steeds goed, al is de muziek van Thousand Eyes bij vlagen wat monotoon door het constant jachtige tempo. Aan doseren doet de band niet.
Met Betrayer is het kwintet toe aan zijn vierde langspeler. Verpakt in een fraaie animehoes vuurt Thousand Eyes elf nieuwe tracks op ons af, in de inmiddels typische, melodieuze deathmetalstijl, die klinkt als een anderhalf keer zo snel gespeelde mengelmoes van het oude Arch Enemy, Soilwork, In Flames en vooral Dimension Zero. Vooral qua vingervlug gitaarwerk is het genieten geblazen met eersteklas melodieuze deathmetalkrakers als Dead Blind Nightfall, het met een flitsende solo opgesierde, energieke titelnummer, het fel hakkende Crimson Sentinel en het smaakvolle Eye Of The Hate. Dat zijn de momenten waarop de Japanners tonen wat ze in hun mars hebben.
Ten opzichte van zijn voorganger lijkt Thousand Eyes iets afwisselender te werk te gaan. Dat betekent overigens niet dat Betrayer ineens heel vernieuwende invloeden herbergt, of dat de band aan het experimenteren is geslagen. De afwisseling bevindt zich vooral in de manier waarop het vijftal af en toe iets kalmer te werk gaat. Juist op die momenten (Everlasting Trail, het korte, instrumentale Vanishing Hope) komen de fraaie melodielijnen, waarmee ieder nummer doorspekt is, het best tot hun recht. In andere tracks (Behind Blue Tears, Dogmatic Stigma) komt Thousand Eyes wat groovender en moderner voor de dag. Het zijn echter subtiele variaties, want op hoofdlijnen kiest de groep voor dezelfde aanpak die men al sinds jaar en dag hanteert.
Het spetterende gitaarwerk vormt de grootste kracht van Thousand Eyes. De grunts van Dogen Kubota zijn namelijk weliswaar acceptabel, maar blijven wel wat achter ten opzichte van de grote voorbeelden. Drummer Yuuto Sugano kent bovendien maar twee standen (snel en sneller), wat ertoe leidt dat het drumwerk ook wel wat eentonig wordt, met weinig ruimte voor spannende details. De productie had wat mij betreft ook een tikje minder modern gemogen. De muziek verliest aan dynamiek omdat alle instrumenten even hard uit de speakers komen knallen. Daardoor wordt de toch al drukke muziek nog drukker.
Ondanks deze kleine kritiekpunten biedt Thousand Eyes meer dan genoeg vertier voor de liefhebbers van ouderwetse, melodieuze death metal in typisch Zweedse stijl. De uitvoering mag er zijn en de band heeft genoeg sterke tracks uit de mouw weten te schudden om de aandacht vast te houden.
Tracklist:
1. Garden Of Thorns
2. Dead Blind Nightfall
3. Everlasting Trail
4. Behind Blue Tears
5. Betrayer
6. Bastard Angel
7. Dogmatic Stigma
8. Vanishing Hope
9. Crimson Sentinel
10. Shadow Dancer
11. Eye Of The Hate
