Drie jaar geleden werd ik verrast door het album Endless Nightmare van het Japanse Thousand Eyes. In tijden waarin goede melodieuze death metal met een vergrootglas gezocht moet worden, omdat de oude garde (Arch Enemy, Kataklysm) niet thuis geeft en veel nieuwe bands pers� een moderne, core-achtige sound omhelzen, is de muziek van Thousand Eyes een verademing. Geen breakdowns, geen mislukte meezinghymnes voor de massa�s, maar technisch knap in elkaar zittende, melodieuze death metal met ballen, waarin vooral het sublieme, frivole gitaarwerk een sterk wapen is. Hoewel het constant hoge tempo wel een beetje vermoeiend blijkt, is de muziek van het vijftal een absolute aanrader voor de liefhebbers van het oude werk van Children Of Bodom, Mors Principium Est en Kalmah.

Gelukkig is er weinig veranderd in die drie jaar. Op Day Of Salvation, de derde langspeler van Thousand Eyes, gaat de band op dezelfde voet verder als zijn voorganger. Dat betekent dus wederom een sterk staaltje melodieuze death metal, waarin het tempo hoog wordt gehouden en met name het vingervlugge gitaarwerk als dikke kers op de taart dient. Vooral het soleerwerk is om de vingers bij af te likken, maar ook de fijne melodielijnen dienen niet uitgevlakt te worden. Af en toe sluipt er een core-achtig ritme in de muziek, maar in tegenstelling tot veel moderne bands vormt dat sort elementen slechts een detail in de verder authentieke, ouderwetse melodieuze deathmetalsound van de Japanners.

Het is vooral de voorliefde voor het oude werk van Children Of Bodom die van de muziek af spat, zelfs zonder de kenmerkende keyboardpartijen. Zanger Dogen Kubota heeft eveneens inspiratie opgedaan bij dezeFinse grondleggers, want zijn screams doen sterk denken aan de strot van Alexi Laiho (hoewel hij iets minder �snauwt�). Het tempo ligt alleen anderhalf keer zo hoog. Denk maar gerust aan Dragonforce-achige perikelen. Zoals ik in de recensie van de vorige langspeler ook al opmerkte, lijkt Thousand Eyes qua opzwepend tempo eveneens goed geluisterd te hebben naar de eerste twee platen van Dimension Zero, die de luisteraar ook nauwelijks rust gunnen. Gelukkig weet de band het jachtige ritme ditmaal iets beter te doseren. Door in Cold Blood en Devastated Moment het gaspedaal iets minder verder in te duwen, eisen de melodieuze �leads� nog meer hun rechtmatige plek in de schijnwerpers op.

Liefhebbers van ouderwetse, melodieuze death metal zullen wederom de nodige uurtjes plezier beleven aan deze plaat, die met een eveneens ouderwetse speelduur van een kleine drie kwartier niet nodeloos lang duurt. En de jongere garde die denkt dat melodeath klinkt als Sonic Syndicate en Bullet For My Valentine, raad ik eveneens een gezonde dosis Thousand Eyes aan. Day Of Salvation mag dan niet zo origineel zijn, de plaat zorgt door zijn overdaad aan gelikte riffs en smeu�ge solo�s wel keer op keer voor een dikke grijns op mijn gezicht. Bijzonder fijn werkje!

Tracklist:
1. Dawn Of Despair
2. Day Of Salvation
3. Dead Again
4. Lost Forever
5. Cold Blood
6. Death Illusion
7. Final Reign
8. Astral Strikes
9. Dread My Brain
10. Rampage Tyrant
11. Devastated