Eind jaren negentig trapte het inmiddels vijfentwintigjarige Tierra Santa als Spaanstalige metalband zijn carrire af met Medieval. De studioalbums zouden in rap tempo volgen, waarbij Tierras De Leyenda (2000), Sangre De Reyes (2001) en Indomable (2003) als hoogtepunten gelden. Voor inspiratie zocht de band het vooral bij Iron Maiden en soortgelijke oudgedienden. Het geluid van de Spanjaarden paste dan ook prima in het straatje van de traditionele heavy metal. Na Indomable, met daarop de bijzonder aanlokkelijke openingstrack Alas De Fuego, veranderden de heren langzaamaan echter van stijl met een geluid dat steeds meer doordrenkt raakte van hardrock- en popinvloeden. Wellicht leuker voor de portemonnee, maar een teleurstelling voor de fans. De laatste paar albums probeert de groep een middenweg te vinden tussen het traditionele metalgeluid en radiovriendelijke muziek. Die ogenschijnlijke tegenstelling is ook duidelijk te horen op het nieuwe Destino.
Enerzijds zijn er de duidelijk hoorbare metalwortels van het kwintet met traditionele metaltracks als Por El Valle De Las Sombras, de rappe titelsong en het al even snelle Pecado De ngel. Anderzijds zijn er de hardrock- en popsongs in de vorm van Cruc El Infinito Por Ti, Siempre en Mi Madre. Hoewel de nummers niet zo verhalend en overtuigend van aard zijn als het oude werk, zijn het aardige songs die weten te pakken en boeien. Ze liggen prettig en gemakkelijk in het gehoor.
Het is vooral de zang van ngel San Juan die aanspreekt. Inmiddels is zijn stem gerijpt en klinkt hij wat doorleefder, wat zijn zangpartijen alleen maar ten goede komt. Het geeft de relatief simpele instrumentale partijen, die bij elkaar worden gehouden door het subtiele toetsenwerk van Juanan San Martn, vaak net dat beetje extra om memorabel te blijven. Grootse compositorische uitspattingen blijven achterwege. Het vuurwerk zit hem vooral in de uitstekende uitvoering. De powerballad El Poder De La Tormenta heeft bijvoorbeeld weinig om het lijf, maar weet zich te redden door strak gitaarwerk en zoals gezegd de zang van San Juan.
Vreemde eenden in de bijt zijn de mierzoete ballades Siempre en Mi Madre. Het glazuur springt je al bijna van de tanden tijdens de goedkoop klinkende keyboardopening van Siempre. Tijdens de ode aan de moeder(s) Mi Madre is er van een 'bijna' geen sprake meer. Het musiceren blijft aardig, maar de songs passen niet goed tussen het relatief ruige, overige materiaal.
Destino haalt het niet bij de metalplaten van weleer, maar laat wel een zeer ervaren band horen. De echt ruige randjes zijn er vanaf, maar dankzij de goede uitvoering weet Tierra Santa nog altijd te interesseren.
Tracklist:
1. Por El Valle De Las Sombras
2. Mi Libertad
3. El Dorado
4. Cruc El Infinito Por Ti
5. El Poder De La Tormenta
6. Destino
7. Pecado De ngel
8. Siempre
9. La Fuenta De La Juventud
10. Gran Alma
11. Mi Madre
