Eerder dit jaar stond Autopsy op Netherlands Deathfest. Een bekend tafereel, want hoewel de Amerikaanse doom/deathformatie al jaren geen clubshows in ons land speelt, komen Chris Reifert en co graag naar het festival in Tilburg. Volgend jaar is de komst naar Stonehenge Festival bevestigd, waarmee Autopsy eindelijk weer eens ergens anders te zien is. Naast klassiekers als Charred Remains, Ridden With Disease, Embalmed, Twisted Mass Of Burnt Decay en In The Grip Of Winter zal het kwartet in Steenwijk ongetwijfeld het meest recente plaatwerk Morbidity Triumphant willen promoten.
Het grootste verschil tussen het nieuwste werk en de rest van de discografie is het basgeluid. Aanwinst Greg Wilkinson (Brainoil, Deathgrave, Leather Glove, Static Abyss) heeft een sludge-achtergrond en dat is duidelijk hoorbaar, mede omdat zijn bijdragen prominent in de mix staan (The Voracious One, Knife Slice, Axe Chop en het doomy Skin By Skin). Het zorgt voor een dikke laag smerigheid over de reeds grimmige muziek met ranzige, door horror genspireerde teksten. Juist die authentieke sfeer waar Autopsy om bekendstaat, is de kracht van deze achtste langspeler. Die komt goed naar voren tijdens het trage Final Frost, met een wisseling tussen snel en langzaam en grunts en screams.
Verder is het rommelige oldschoolgeluid wel prettig. Deze Amerikanen moeten niets weten van zaken als loudness wars, getriggerde drums, onnodige dubs en andere productionele trucjes. Het is eerlijke death/doom die je hier voorgeschoteld krijgt, met in veel tracks een afwisseling tussen chaotische, snelle en trage, slepende stukken. Geen fratsen, maar het drumstel klinkt gewoon als een drumstel. Daarnaast is het lekker raggen op de gitaar, zoals in Knife Slice, Axe Chop. Heerlijk, al had het gitaargeluid wat scherper en minder modderig gemogen.
Hoewel de plaat lekker wegluistert, heeft deze zijn zwakke en sterke momenten. Zwak vanwege het niet memorabele karakter van de riffs, waardoor het album soms minutenlang voortkabbelt. Een groot deel hebben we namelijk al eens eerder gehoord. Soms riekt het zelfs naar zelfplagiaat. Daar staan sterke ideen tegenover, zoals die in het sfeervolle Final Frost, het deels Motrhead-achtige Born In Blood en het traditioneel doomende Skin By Skin. Ook het death-n-rollende The Voracious One (dat bij aanvang klinkt alsof Metallica death/doom is gaan spelen) en de grooves aan het begin van het rockende Flesh Strewn Temple zijn geslaagd. De tweede helft van de plaat is iets minder sterk dan de eerste, maar onder meer Slaughterer Of Souls (met aan Slayer herinnerende riffs) heeft zo zijn momenten.
Hoewel Morbidity Triumphant niet de boeken in zal gaan als een meesterwerk of significant Autopsy-album, misstaat de plaat niet in de collectie van een death/doomfan. De Amerikanen brengen je terug naar eind jaren tachtig, begin jaren negentig en slagen erin een grimmige sfeer neer te zetten met hun (on)smakelijke, sludgy old school doom/death met rock- en punkinvloeden. Moet je niets hebben van al die gepolijste releases en wil je wat authentieks? Pak dan deze negende langspeler van Autopsy, een band die trouw blijft aan het rauwe karakter van de old school death metal. Ben je benieuwd hoe dit live gaat uitpakken? Ga dan volgend jaar naar Stonehenge Festival.
Tracklist:
1. Stab The Brain
2. Final Frost
3. The Voracious One
4. Born In Blood
5. Flesh Strewn Temple
6. Tapestry Of Scars
7. Knife Slice, Axe Chop
8. Skin By Skin
9. Maggots In The Mirror
10. Slaughterer Of Souls
11. Your Eyes Will Turn To Dust
