"Acoustic, but still metal." Met die bewoordingen presenteert Eleine zijn collectie akoestische songs, die opgenomen is ter ere van de aanstaande tour met Sonata Arctica. De titel van deze compilatie doet wellicht vermoeden dat we hier te maken hebben met een vertolking van Dancing In Hell (2020) in akoestische vorm. Hoewel die meest recente langspeler goed is vertegenwoordigd, staan er echter ook alternatieve versies van nummers van het voorgaande album Until The End (2018) op en is er zelfs een bewerking van Death Incarnate van het debuut uit 2015.
Het is wel even wennen om geen bombastische, gelaagde metal te horen van de Zweedse muzikanten. Geen koor, geen orkestratie, geen distortion. Slechts zang, bas, akoestische gitaar en cajn. Maar terugkomend op de promo-oneliner: Hoe zit het dan met de metal? Het meest metal zijn de extreme vocalen van Rikard Ekberg die hier en daar opduiken. Verder zorgt Filip Stlberg er met zijn bas voor dat de muziek relatief zwaar klinkt, voor akoestische begrippen dan. De ritmesectie zorgt voor een groovy, soms bluesy vibe. De muziek is rauw en authentiek.
De nummers klinken echter wat kaal zonder alle hoogdravendheid die we van Eleine gewend zijn. Alsof er in bepaalde fases wat levendigheid mist. Dat komt mede doordat de arrangementen van bepaalde composities niet heel spannend zijn (Memoriam). Daar waar ze dat wel zijn (Ava Of Death en de zeer geslaagde versnelling in Enemies) zijn de oren gespitst. Het beste arrangement is dat van All Shall Burn, zowel vocaal (levenspartners Madeleine Liljestam en Rikard Ekberg vullen elkaar uitstekend aan) als instrumentaal (vooral het harmonieuze gitaarspel). Ook in Death Incarnate zit voldoende spanning. Hoewel de ritmesectie niet vaak opvalt, zijn de gitaarsolos juist een sterke troef (Enemies en Ava Of Death).
Het blijft een genot om naar Liljestam te luisteren. Haar bijdragen zijn de nadrukkelijke brug tussen de originele en akoestische versies. Zij maakt de nummers herkenbaar met haar onderscheidende zangkwaliteiten. Meer dan ooit hoor je dat Amy Lee (Evanescence) een nadrukkelijke invloed heeft gehad op haar vocalen. Prachtig hoe ze Enemies, All Shall Burn en Hell Moon promoveert tot uitschieters.
Acoustic In Hell is een gewaagd experiment dat wisselvallig uitpakt. Het is een aardig tussendoortje met enkele geslaagde bewerkingen, maar over de gehele lengte toch te weinig grootse momenten. Nee, dan zet je als fan liever Dancing In Hell of een andere plaat uit de discografie op. Misschien hebben de akoestische versies live meer impact.
Tracklist:
1. Whisper My Child
2. Enemies
3. Memoriam
4. Ava Of Death
5. All Shall Burn
6. Death Incarnate
7. Break Take Live
8. Hell Moon
