Eerst even een misverstand uit de wereld helpen: Delain, maar dan zonder d; zo spreek je Eleine uit. En ja, Uhleen in plaats van Ieleen wordt ook vaak gebruikt. We hebben hier te maken met een symfonische metalband die de laatste jaren hard aan de weg timmert en inmiddels behoorlijk wat volgers heeft. De Zweedse formatie is genoemd naar zangeres Madeleine "Eleine" Liljestam, die samen met vocalist/gitarist/levenspartner Rikard Ekberg de drijvende kracht achter de muziek en alles eromheen is.
Op deze derde full-length pakt het duo, dat aangevuld wordt met drummer Jesper Sunnhagen (Chine, Lord Of Light, Into Dust) en bassist Anton Helgesson, het zwaarder en grootser aan dan voorheen. Dat is direct vanaf opener Enemies duidelijk. Vette, heavy riffs (maar liefst acht lagen), epische orkestraties en een (digitaal) koor dat uit volle borst zingt, maken de dienst uit.
Het viertal musici combineert veelal elementen uit de melodeath, symfonische, power en traditionele heavy metal. Fans van Ad Infinitum, Delain, Epica, Xandria, Ancient Bards en Beyond The Black die deze band nog niet hebben ontdekt, moeten deze release zeker een paar luisterbeurten gunnen.
Ondanks de pompeuze opzet is er voldoende ruimte voor de dertigjarige frontvrouw, die af en toe wat agressiever dan voorheen klinkt. In het dynamische Die From Within blijkt ze prima te kunnen variren tussen hard en zacht. Ingrid Madeleine Liljestam, zoals ze bij de burgerlijke stand ingeschreven staat, moet het niet hebben van een groot bereik, maar weet wel heel goed hoe ze catchy zanglijnen moet schrijven. Dat blijkt uit de hoogtepunten Enemies en All Shall Burn, die al op de vorig jaar uitgebrachte ep staan, maar waarin nu de baspartijen naar voren komen. Andere voorbeelden zijn As I Breathe en Crawl From The Ashes. Ter afwisseling zijn er extreme vocalen en gesproken passages van Ekberg. Een enkele keer waagt hij zich zelfs aan cleane zang (in het fantastische All Shall Burn), dat hij niet onverdienstelijk doet.
Net als je de eerste paar luisterbeurten na de eerste vijf nummers het idee krijgt dat ze wat op elkaar beginnen te lijken, brengen de tweede vijf meer variatie. Doom doet zijn intrede in Memoriam en er is een geslaagde breakdown. Ook daarna dienen zich voldoende accentverschuivingen en genspireerde ideen aan. Zo zijn er bijvoorbeeld de blackmetalinvloeden in het duistere Where Your Rotting Corpse Lie, de bluesy leadpartij van Ekberg aan het begin van Die From Within en de minimalistische, fragiele piano-reprise The World We Knew, die zeker tot de highlights gerekend mag worden.
Dancing In Hell kan in eerste instantie wat verzadigen vanwege de enorme hoeveelheid partijen die bij elkaar komt in de pompeuze composities. Toch is het de aanhouder die wint, want elk nummer heeft niet alleen een prima vibe (neem het dansende Ava Of Death of het groovende Crawl From The Ashes), maar er spreekt veel (overtuigings)kracht uit en er komen veel memorabele ideen voorbij. Deze derde full-length nodigt iedere keer weer uit om opnieuw beluisterd te worden. Eleine overtreft zichzelf met het sterkste album uit zijn discografie, waarop met name de tweede helft de experimenteerdrift op een geslaagde manier naar voren komt.
Tracklist:
1. Enemies
2. Dancing In Hell
3. Ava Of Death
4. Crawl From The Ashes
5. As I Breathe
6. Memoriam
7. Where Your Rotting Corpse Lie
8. All Shall Burn
9. Die From Within
10. The World We Knew
11. Die From Within Symphonic Version
