Het zijn nog altijd liefhebbers van melodeath, de vijf mannen van The Halo Effect met allen een verleden bij In Flames. Ze kennen elkaar uit de tijd dat ze aan de wieg van de 'Gothenburg scene' stonden, maar gingen daarna vroeg of laat hun eigen weg. Toen gitarist Niclas Engelin in 2019 echter bij zanger Mikael Stanne (Dark Tranquillity) aanklopte en hem (en ook bassist Peter Iwers) zijn gitaarpartijen voorlegde, ontstond met de toevoeging van gitarist Jesper Strmblad en drummer Daniel Svensson al snel een samenwerkingsverband onder de naam The Halo Effect, vernoemd naar een nummer van Rush.
Het idee achter Days Of The Lost is doen waar je goed in bent, zonder beperkingen of richtlijnen. Wat de luisteraar derhalve voorgeschoteld krijgt, is melodeath uit het boekje die soms doet herinneren aan Dark Tranquillity (opener Shadowlands), maar nog meer aan het In Flames van bijvoorbeeld Colony (1999). De tweede helft is wat minder onderhoudend dan de eerste, al sluit de plaat prima af met de meest verfrissende track The Most Alone.
Hoewel veel van het materiaal vertrouwd klinkt, zorgen met name de elektronische elementen voor een frisse touch. Ze voeren zeker niet de boventoon, maar dragen er zorg voor dat de songs niet oubollig overkomen, maar iets hedendaags, iets moderns bevatten. Met name in het titelnummer, In Broken Trust en het atmosferische, van progrock-invloeden voorziene Gateways is dat het geval. In twee tracks zet Stanne zijn cleane vocalen in, die voor de nodige afwisseling zorgen tussen de minder opvallende extreme zang.
De gitaristen, waarvan Engelin de hofleverancier van de songwriting is, zijn de grootste smaakmakers. Ze strooien met prima riffs en duaal leadwerk. De beste ideen vind je in Shadowlands, het titelnummer, The Needless End, In Broken Trust en het bijna gothic Gateways. Verwacht geen wereldwonderen, maar fijne melodeath die je gevoelsmatig naar de periode rond de millenniumwisseling terugbrengen.
Er vallen wel wat kanttekeningen te plaatsen. Zo is het jammer dat sommige songs wat abrupt worden afgekapt. Het lijkt wat dat betreft soms wel een haastklus. Net als je er lekker in zit en iets nieuws zich aandient, krijg je een fade-out om de oren (Shadowminds, The Needless End). Weg momentum! Sommige nummers beginnen veelbelovend, zoals Conditional en Last Of Our Kind (met cellospel), maar krijgen niet de gewenste opbouw. Ze blijven wat aan de vlakke kant en missen power, onder meer omdat het wat kunstmatige snare-geluid laag in de mix staat. Er had op het gebied van songwriting en productie meer in gezeten.
Days Of The Lost is echter een prettig album dat een fijne flow bevat. De ervaring druipt ervan af. Deze debuutplaat bezit een afwisseling tussen agressieve, melodieuze en groovende fases en heel fijn gitaarwerk, met name de eerste helft. De tweede helft is veel minder spannend. Zo memorabel als bepaalde klassiekers van Dark Tranquillity en In Flames is deze langspeler dan ook niet. Toch hebben deze liefhebbers een vermakelijke collectie melodeathsongs gebrouwen.
Tracklist:
1. Shadowminds
2. Days Of The Lost
3. The Needless End
4. Conditional
5. In Broken Trust
6. Gateways
7. A Truth Worth Lying For
8. Feel What I Believe
9. Last Of Our Kind
10. The Most Alone
