Wellicht waren mijn verwachtingen dan ook t hoog, want in eerste instantie kwam dit album als een koude douche aan. De band leek de hoge kwaliteit van het debuut niet te kunnen evenaren en met The Inner Circle of Reality gewoon een goed album af te leveren. Alleen 'goed' is echter mijns inziens bij deze band niet genoeg, omdat het duidelijk is dat de heren veel beter kunnen.
Enige luisterbeurten later kan ik echter wat objectiever zijn over dit album en het moge duidelijk zijn dat ook The Inner Circle of Reality een hoop sterke kanten heeft. Opener Reflections ligt nog het meest in het verlengde van het vorige album en staat bol van het agressieve, vingervlugge keyboardwerk. Samen met Attar of Roses en Bach Prelude is hier het meeste van het debuut terug te vinden. Op de overige nummers gooit Time Requiem het over een andere boeg: het titelnummer is een vernuftig in elkaar zittend progressief werkstukje en bij Dreams of Tomorrow, Definition of Insanity, Quest of a Million Souls en Hidden Memories staat het nummer zelf veel meer centraal. Deze nummers zijn voor Time Requiem-begrippen vrij sober aangekleed, maar weten te overtuigen door de uitstekend gestructureerde riffs en refreinen.
Jammer genoeg heeft Time Requiem deze keer niet meer gekozen voor een zinderend instrumentaal nummer, zoals Brutal Mentor op het debuut. Desondanks heeft ook dit tweede album (het vrij overbodige live-album Unleashed in Japan buiten beschouwing gelaten) zeker genoeg te bieden, vooral voor fans van bands als Symphony X, Dream Theater en Dragonforce. Al met al een gevarieerder en wellicht volwassener album, maar desondanks prefereer ik het zinderende debuut.
Tracklist:
1. Reflections
2. The inner circle of reality
3. Dreams of tomorrow
4. Attar of roses
5. Definiton of insanity
6. Quest of a million souls
7. Hidden memories
8. Bach prelude variations (J.S. Bach)
