Na bijna twee jaar lockdownellende en social distancing zal menig concertliefhebber smachten naar de komende zomer vol live-optredens. Ik weet niet hoe het de gemiddelde metalliefhebber vergaat, maar mijn prioriteiten qua livebands zijn inmiddels wel wat veranderd. In plaats van ingewikkelde, progressieve muziek of deprimerende doomklanken kijk ik vooral uit naar bands die live vol energie en vuur van de planken knallen. In dat kader zou het heerlijk zijn om de Amerikaanse black/speedmetalband Midnight live aan het werk te zien. Het recentelijk verschenen, vijfde album Let There Be Witchery leent zich namelijk perfect voor een ronkend liveoptreden in een duister hol waar het bier in overvloed vloeit.
Vuig is de term die deze muziek het best beschrijft. De basis wordt gevormd door snedige, thrashy riffs die op nogal brallerige wijze aan elkaar geschreeuwd worden door Athenar, die naast frontman ook enig bandlid is en de gitaar, bas en drums voor zijn rekening neemt. Met evenredige bestandsdelen black, speed en thrash metal en een rauwe punk- en rock-n-roll-attitude knuppelt deze Amerikaan zich in een half uur door tien simpele, maar doeltreffende nummers heen. Het zijn rauwe nummers zonder veel opsmuk, die met veel bravoure worden gebracht.
De beste tracks op Let There Be Witchery zijn In Sinful Secrecy en Nocturnal Molestation. Eerstgenoemde klinkt alsof Iron Maiden en Motrhead in een dronken bui groezelige blackened thrash metal besluiten te spelen. Laatstgenoemde combineert smerige thrashriffs met rellerige punk op een manier die nog het best te categoriseren valt als hooligan boogie. Als het tempo wat naar beneden gaat, wordt de muziek echter ook wat minder interessant. More Torment blijkt bijvoorbeeld wat zeurderig te zijn door het loggere tempo en de monotone riffs.
Midnight komt een stuk beter voor de dag op de momenten waarop het gaspedaal wordt ingetrapt en er wordt aangezet voor weer een stoere riff of gierende solo. Op dat soort momenten is het makkelijk voor te stellen hoe live het hek van de dam gaat, waarbij Athenar het geheel ongetwijfeld met sardonisch genoegen zal aanzetten tot verdere escalatie. Bij vlagen doet Midnight denken aan het recentere werk van Darkthrone (althans, vanaf The Cult Is Alive). Niet zozeer vanwege de stijl, maar vanwege het gemak waarmee ook Midnight de ene na de andere functionele, moddervette oerriff uit zijn mouw schudt (Let There Be Sodomy, Snake Obsession).
Zo lijkt het devies van dit gezelschap om vooral niet te moeilijk te doen, maar gewoon op een zo smerig mogelijke manier te rocken. Het resultaat is een heerlijk energieke plaat, die vooral tot zijn recht komt als deze zo luid en laat mogelijk geconsumeerd wordt. Loop je warm voor bands als Desaster, Nifelheim, Stlker en Hellripper, dan is Let There Be Witchery verplichte kost.
Tracklist:
1. Telepathic Nightmare
2. Frothing Foulness
3. In Sinful Secrecy
4. Nocturnal Molestation
5. More Torment
6. Let There Be Sodomy
7. Devil Virgin
8. Snake Obsession
9. Villainy Wretched Villainy
10. Szex Witchery
