Bizar toch. Hoe ik een eigenzinnige, progressieve band als Peccatum al die jaren heb weten te ontlopen. Terwijl ik me er wel degelijk van bewust was dat de man die Emperor tot zeldzame hoogte tilde, ook in deze band een belangrijk aandeel had. Wellicht speelt het feit dat ik het altijd druk genoeg heb met het verkennen van nieuwe bands en artiesten een rol, maar een of andere onbewuste impuls heeft me er al die tijd van weerhouden een album van Peccatum aan te schaffen. Dwaas! Gelukkig viel onlangs het nieuwe album "Lost in Reverie" bij me in de brievenbus, om me alsnog op de ononkenbare kwaliteit van de muziek van het Noorse duo te wijzen.

Peccatum is begonnen als trio, maar anno 2004 is alle muziek van de hand van Ihriel (zang, synths en electronica) en Ihsahn (gitaar, bas, synths en zang), een getrouwd stel overigens.

Het album komt langzaam en mysterieus op gang met "Desolate Ever After", een nummer dat de luisteraar op bijna plagende wijze introduceert met de vele lagen aan klanken en texturen die de muziek van Peccatum vormen. Na drie minuten maakt zangeres Ihriel haar prikkelende entree, waarna een explosie van industrial beats, stringsamples en Ihsahns duistere vocalen een indrukwekkend contrast schetst. Maar voordat het eclectische geweld een daverende climax heeft bereikt, schakelt men weer over op een rustige pianopassage, op effectieve wijze demonstrerend dat deze band weigert zich tegoed te doen aan voorspelbaarheid.
Dat Peccatum van vele markten thuis is, blijkt wel uit opvolger "In the Bodiless Heart". Het is een nummer met een verfrissend (akoestisch) triphop-achtig voorkomen, voornamelijk te danken aan het jazzy drumwerk van Knut Aalefj�r (oa Helge Lien Trio) en zweverige vocalen van Ihriel. Maar zoals praktisch elk nummer van dit album is ook deze compositie niet in een paar zinnen te beschrijven. Er wordt zo rap tussen stijlen, texturen en sfeerbeelden gewisseld, dat het zeker een paar luisterbeurten vergt om een beetje grip te krijgen op het materiaal. Progressief, darkambient, gothic, triphop, neoklassiek, black metal en zelfs een vleugje glitch overgoten met een avantgarde-sausje maken dit tot een uitermate veelzijdig, onderhoudend album.

Ondanks dat "Lost in Reverie" zonder meer als een groeiplaat te bestempelen valt, heb ik het album al vanaf de allereerste kennismaking gekoesterd. Als liefhebber van de eigenzinnige vocalen van Ihriel (check ook haar Star of Ash op Jester Records), de visie van Ihsahn (dat Emperor niet meer bestaat heeft me nog nooit zo koud gelaten als op dit moment) en progressieve muziek die de grenzen van zuivere genres te buiten gaat in z'n algemeenheid, kan ik uitstekend uit de voeten met dit album. "Lost in Reverie" heeft alvast een solide plaats in mijn jaarlijstje veroverd en ik kijk uit naar het verkennen van de eerste drie releases van Peccatum.

Tracklist:
1. Desolate Ever After
2. In the Bodiless Heart
3. Parasite My Heart
4. Veils of Blue
5. Black Star
6. Stillness
7. The Banks of This River is Night