De afgelopen paar jaren hebben op veel mensen indruk gemaakt. Op verschillende manieren werden vrijheden ingeperkt en kregen velen te maken met verlies in uiteenlopende vormen. Ook Katherine Shepherd kreeg ermee te maken. De Noorse multi-instrumentaliste, beter bekend onder haar artiestennaam Sylvaine, heeft haar visie op het leven, met name die over verlies en opnieuw beginnen, omgezet in tekst en muziek.
Op Nova klinkt de Noorse samen met sessiedrummer Dorian Mansiaux zelfverzekerder en kwetsbaarder dan ooit. De razende blackmetalsecties en screams hebben power en de dromerige, rustige shoegaze- en dreampop-stukken maken veel indruk dankzij haar hemels mooie, fragiele stem. Met name de kalme passages zijn dit keer het meest indrukwekkend. Luister eens naar het prachtige titelnummer, een koorcompositie waarmee het album uitstekend opent en waar je slechts stil en met veel bewondering naar kunt luisteren. Een ander voorbeeld is Fortapt, waarin ze in het Noors zingt. Het album sluit prachtig af met melancholisch getokkel in Everything Must Come To An End. Dit nummer komt dankzij het keyboardspel filmisch over en wordt aan het einde episch dankzij de Schotse violist Lambert Segura (Saor) en cellist Nostarion, ook bekend onder de naam Patrik Urban.
Op deze vierde full-length zijn de twee uitersten (zacht en hard) nog iets beter afgestemd dan op de vorige albums van Sylvaine. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het bijna tien minuten durende Mono No Aware, dat fraai wisselt tussen eb en vloed. I Close My Eyes So I Can See is een ander evident voorbeeld. Daarin laat ze bepaalde ideen op interessante manieren terugkomen, waaruit de progressie in songwriting blijkt. Het is tevens de meest spannende track. De andere nummers, afgezien van het titelnummer, zijn veel minder vernieuwend en klinken vooral vertrouwd, al zou je ook het melancholische getokkel in Everything Must Come To An End als vernieuwend kunnen beschouwen.
Nova staat net als de vorige albums voor fragiele schoonheid. Hoewel het heerlijk wegdromen is met de mix van elementen uit pop, black metal, indierock en shoegaze, toont deze plaat Sylvaine op haar nuchterst. Het is van begin tot eind genieten in de spiritueel verheffende wereld van de Noorse. De risicos die ze neemt, behoren tot de sterkste momenten van de zeer overtuigende collectie songs. Katherine, een groot compliment!
Tracklist:
1. Nova
2. Mono No Aware
3. Nowhere, Still Somewhere
4. Fortapt
5. I Close My Eyes So I Can See
6. Everything Must Come To An End
7. Dissolution*
* bonustrack
