Ze zijn er nog: powermetalbands die metal maken zoals je die hoorde aan het begin van de jaren nul. Het Finse Burning Point is daar een van. De groep onder leiding van Pete Ahonen bestaat al ruim twintig jaar, maar door het redelijk traditionele, weinig baanbrekende geluid wil het maar niet lukken om bekend te worden bij een groter publiek. Een ander euvel zijn de vele wisselingen van de wacht. Op deze achtste langspeler Arsonist Of The Soul zijn dat er maar liefst drie. De meest in het oog springende is zanger Luca Sturniolo, die ex-Battle Beast-zangeres Nitte Valo opvolgt.
Het recentste werk The Blaze uit 2015 is best aardig en Valo voorziet het album van behoorlijk wat power met een fijne heavymetalinslag. Toch vindt niet iedereen deze schijf een succes en wordt er met Arsonist Of The Soul teruggegrepen op een traditioneler powermetalgeluid. Dat werkt goed voor de rappe songs, waar Blast In The Past en Persona Non Grata uitstekende van voorbeelden zijn. Ja, het klinkt voorspelbaar en de songs bevatten veel herhaling, maar de degelijke productie, fijne melodien en warme stem van Sturniolo maken het tot een aangename luisterervaring. Weinig nieuws onder de zon, maar het is ook niet vervelend om naar te luisteren.
Het is een ander verhaal wanneer het tempo en de broodnodige power uit de nummers verdwijnen. De tergend trage titeltrack bijvoorbeeld, die zich eindeloos blijft voortslepen van richtingloos couplet naar zouteloos refrein. Dat refrein heeft niet meer om het lijf dan het roepen van de titel. De versnelling aan het einde van de track komt als een godsgeschenk en kent zowaar wat spetterend gitaar- en toetsenwerk. Van hetzelfde laken een pak is de gruwel Calling, waarin het tempo nog verder omlaaggaat en een energieke verlossing afwezig blijft.
Arsonist Of The Soul voelt dan ook wisselvallig aan. Tijdens de vlotte tracks wil het behoorlijk spetteren en zijn er soms spannende instrumentale partijen. Bovendien zijn dit de nummers waarin nieuwkomer Sturniolo zijn kunsten het beste etaleert. Daartegenover staan de logge, futloze songs die slechts weinig variatie bevatten en maar wat voortkabbelen. Als geheel verveelt het album dan ook wat en bekruipt me vaak het gevoel dat er na zoveel jaar best meer in had gezeten voor bandleider Ahonen en de (wisselende) zijnen. Dan moet er wel sprake zijn van enige consistentie en die is er qua songwriting, geluid en line-up helaas niet.
Tracklist:
1. Blast In The Past
2. Rules The Universe
3. Out Of Control (Savage Animals)
4. Persona Non Grata
5. Arsonist Of The Soul
6. Hit The Night
7. Running In The Darkness
8. Calling
9. Off The Radar
10. Fire With Fire
11. Will I Rise With The Sun
12. Eternal Life
