Spiritbox is n van die voorbeelden van de juiste band op het juiste moment. De Canadese formatie, die vernoemd is naar een apparaat dat met de doden kan communiceren, brak halverwege vorig jaar door met de single Holy Roller en sindsdien heeft de groep het momentum weten te behouden. Bij gebrek aan tourmogelijkheden (de Europese tour met After The Burial begin vorig jaar kwam abrupt tot een stop vanwege de pandemie) doet het kwartet dat met name door regelmatig singles (Constance, Circle With Me, Secret Garden, Hurt Me) uit te brengen. Na lang wachten is het uitgestelde debuutalbum Eternal Blue een feit.
Zangeres Courtney LaPlante en haar mannen (waaronder haar gitaarspelende echtgenoot Michael Stringer) spelen bij voorbaat al een gewonnen wedstrijd. De singles leveren een enorme hype, adoratie en belangstelling op voor Spiritbox, dat niets fout lijkt te kunnen doen. Die losse tracks beluisteren is echter iets heel anders dan een heel album. Eternal Blue is regelmatig meer een best-of dan een vloeiend geheel. Holy Roller sluit bijvoorbeeld niet goed aan op Silk In The Strings. Toch is dit debuut een prettige collectie memorabele tracks. Hoe vaak je namelijk Holy Roller ook beluistert, het blijft een nummer dat je energie oplevert, waarop je zowel kunt dansen (de uitstekende gentegreerde breakbeat) als headbangen (wat een vette riff).
Diezelfde track laat de furieuze kant van de frontvrouw goed horen. Het is heerlijk meeschreeuwen met de teksten en de oneliners van de 32-jarige zangeres. Haar extreme vocalen zijn verstaanbaar en overtuigend. Met haar gewone, soms zwoele, pop-achtige zangstem maakt ze net zo veel of misschien nog wel meer indruk. Luister maar eens naar Constance, een nummer over dementie. Een prachtig, emotioneel eerbetoon aan zowel Courtneys oma als die van videoclipregisseur Dylan Hryciuk.
Naast Holy Roller en Constance zijn er nog veel meer momenten waarbij je op je puntje van je stoel zit. Daartoe behoren de andere singles Hurt You en Circle With Me, maar ook zeker Yellowjacket met gastzang van Architects-frontman Sam Carter. Of de band nu voluit metalcore speelt (zoals het harde Silk In The Strings, dat nog het meest in de buurt komt van Iwrestledabearonce), wisselt tussen pop, djent en nu metal, of er wat elektronische elementen aan toevoegt (het wat minder overtuigende, poppy We Live In A Strange World), de compositie klopt en heeft een prettige flow. Het geheel wordt voorzien van een dromerige laag van ambient synthesizer- en gitaarklanken, die een mooi dynamisch contrast vormt met de stevige instrumentatie.
Hoewel die instrumentatie en zang in dienst van het liedje staan, zijn er hier en daar bijdragen van de individuele bandleden die opvallen. Veelal zijn dat zangpartijen van LaPlante (en haar diversiteit in het algemeen), maar wat te denken van de vette riffs van Stringer (Yellowjacket). Bassist Bill Crooke excelleert net als drummer Zev Rose met respectievelijk een technisch basloopje en tegendraadse ritmiek (helaas slechts kortstondig) in Secret Garden. Er valt veel te ontdekken in de gelaagde songs, al moet je niet veel technische hoogstandjes verwachten.
Eternal Blue is een fijn debuut, al bevat de plaat geen prettige flow. De individuele tracks zijn echter dik in orde. Daardoor is het vanaf de openingstrack Sun Killer, dat enigszins aan Evanescence doet denken, gewoon volop genieten van de mix van een stevige ritmesectie, groovy, djenty riffs en de vele memorabele zanglijnen van Courtney en de etherische sfeer. Het maakt Spiritbox tot voor velen iets onweerstaanbaars. Overhyped? Zeker. De Canadese groep geeft echter blijk van het vermogen om catchy liedjes te schrijven die niet uitblinken van technische pracht en praal, maar die metal bij een groter publiek introduceren en dat kunnen we alleen maar toejuichen.
Tracklist:
1. Sun Killer
2. Hurt You
3. Yellowjacket Feat. Sam Carter
4. The Summit
5. Secret Garden
6. Silk In The Strings
7. Holy Roller
8. Eternal Blue
9. We Live In A Strange World
10. Halcyon
11. Circle With Me
12. Constance
