De concertavond begint met laatstgenoemde. Tigress is een in 2015 opgerichte rockband uit het Engelse Chelmsford. Het kwintet maakt rock die de ene keer doet denken aan Foo Fighters, de andere keer aan Britse garagerock, Nothing But Thieves, grunge of post-punk. Het klinkt beslist aardig, maar tevens wat inwisselbaar. Het melodieuze Alive is een uitschieter met een aanstekelijk refrein, waarin Katy Jackson haar bereik laat gelden. De zangeres met geverfd haar en een oversized shirt aan met daarop de tekst I eat carbs steelt de show en betrekt het publiek goed bij het optreden. Zo vertelt ze dat alle instrumenten kwijt zijn geraakt op het vliegveld (We dont like Finnair. They are not a good company.) en constateert ze halverwege de set in een poging om zieltjes te winnen: Were friends now. Dankzij haar verschijning en charisma is het een vermakelijke show. Ze krijgt het publiek voor een openingsband goed mee, maar muzikaal is het niet opvallend genoeg om naar de merchandisetafel te rennen.
De tweede band van de avond is muzikaal meer in lijn met de hoofdact. InVisions maakt namelijk metalcore. Niets meer, niets minder. De groep uit York, die in 2016 is opgericht, heeft drie albums op de wereld losgelaten. De eerste twee komen vandaag niet aan bod. Het zijn de nummers van het eerder dit jaar uitgebrachte Deadlock plus twee losse singles Gold Blooded en Parasite die op de setlist staan. Daarvan is Half Life het beste visitekaartje omdat dat nummer prima riffs en een goede opbouw bevat. De rest van het songmateriaal is veel minder onderscheidend. De Engelse muzikanten werken keihard, maar komen niet in de buurt van grote voorbeelden als While She Sleeps en Architects. Het helpt ook niet dat frontman Ben Ville niet goed articuleert. Je kunt niet horen wat hij zingt. Toch weet ook hij, net als de zangeres van Tigress, het publiek mee te krijgen. Hij maakt persoonlijk contact en belooft een vinyl-exemplaar van het meest recente album voor degene die de pit het beste dirigeert. Dat laat men zich geen twee keer zeggen. Vanaf de openingstrack is er een pit. Ondanks het inwisselbare karakter van de muziek maken de breakdowns veel indruk op de aanwezigen en is er veel bijval. InVisions is een goede opwarmer voor het hoofdprogramma.
Na een half uur rap als pauzemuziek betreden de heren en dame van Spiritbox onder luid gejuich het podium. Direct valt op dat Courtney LaPlante nog altijd last heeft van haar verstuikte enkel. Ze excuseert zich vroeg in de set dat ze wat minder mobiel zal zijn dan normaal gesproken het geval is. Toch verbijt ze de pijn en is ze beslist niet statisch. De geboren Amerikaanse, maar in Canada woonachtige frontvrouw staat te headbangen, dansen en te springen op haar fitte been en doet squats. Ze maakt met de drie heren op het podium dan ook geen muziek om stil bij te staan. Enige uitzondering is het eerste deel van het prachtige Constance. Verder zijn het bouncy songs, waarop het heerlijk meespringen, -schreeuwen, -zingen, headbangen en pitten is.
Al vanaf opener Circle With Me is het een groot feest. Velen schreeuwen Cut down the altar mee en staan te springen op Hurt You, waardoor de vloer van de zaal meeveert.
Tussen alle modern metal en breakdowns in maakt Constance halverwege de set misschien wel de beste indruk. Het is een emotioneel hoogtepunt, zowel als studiomateriaal als live. Courtney ontroert met haar gevoelige voordracht die de tranen van meerdere fans de vrije loop doen laten. Vervolgens zegt ze heel cooltjes: Enough of the crying, lets get back tot he bouncy stuff en wordt Blessed Be ingezet. Niet alleen de cleane, dromerige zang van de zangeres in de zwarte jurk is indrukwekkend, ook haar screams en grunts zijn dat. De teksten zijn grotendeels verstaanbaar en daardoor is het lekker meezingen. Bassist Josh Gilbert (ex-As I Lay Dying) laat horen op vocaal gebied een aanwinst te zijn, getuige zijn bijdragen in onder meer het overtuigende Yellowjacket. Een ander hoogtepunt is het progressieve The Mara Effect, Pt. 3.
En dan het moment waarop iedereen heeft gewacht: Holy Roller. Hiermee wordt het feest in de zaal zo ongeveer verdubbeld. Niemand staat meer stil. Iedereen springt en/of schreeuwt. Niet alleen de begane grond deint mee, zelfs het balkon doet dat. Wat een geweldige hit! Live wellicht nog overtuigender dan in de studio. Het is jammer dat het er met de toegift in de vorm van het titelnummer van Eternal Blue al opzit na iets meer dan een uur. Met opmerkelijk eenvoudige middelen weet Spiritbox het publiek in te pakken: een efficint ingericht podium, enkele positiewisselingen, een charismatische frontvrouw die enorm goed kan zingen en memorabele songs. Dan heb je geen opsmuk nodig om deze uitverkochte zaal in vervoering te brengen. Volgende keer komt Spiritbox vast terug in een uitverkocht Ronda, een grotere zaal in TivoliVredenburg.
Setlist Spiritbox:
1. Circle With Me
2. Hurt You
3. Yellowjacket
4. Rule Of Nines
5. Halcyon
6. Silk In The Strings
7. Constance
8. Blessed Be
9. Secret Garden
10. The Mara Effect, Pt. 3
11. Holy Roller
Toegift:
12. Eternal Blue
Setlist InVisions:
1. D V P E
2. Gold Blooded
3. Annihilist
4. Last Light
5. Half Life
6. Deadlock
7. Parasite
Setlist Tigress:
1. Intro
2. Power Lines
3. A Letter to Death
4. Choke
5. Feel It
6. Headaches
7. Bring Me Down
8. Alive
9. Disconnect
