Het eerste dat opvalt aan Final Day is dat de muziek behoorlijk wat melodieuzer is geworden. Het rauwe randje is er daardoor wel vanaf. De nummers zitten gepolijster in elkaar en er wordt wat minder doorgejakkerd. Dat is ook wel jammer, want juist dat randje maakte van Past Of zon heerlijke energiebom. Final Day is dan ook meer een puur heavymetalalbum dan een speedmetalplaat geworden. Vooral in het gitaarwerk zijn invloeden van het oude Iron Maiden onmiskenbaar, hoewel ook liefhebbers van Judas Priest en Angelwitch ongetwijfeld blij worden van het snedige soleerwerk en de catchy melodien.
Het zijn vooral Madness (Finds A Way) en Juggernaut die zich in positieve zin onderscheiden. Deze tracks staan vol heerlijke loopjes en kennen bovendien erg prettig in het gehoor liggende, energieke refreinen. Retribution heeft wat tijd nodig om op gang te komen, maar ontpopt zich in de tweede helft tot een lekkere, opzwepende kraker. De band heeft met Tomi Menp en Lassi Tiainen twee gitaristen in dienst en benut die dubbele bezetting goed door ze regelmatig met fraaie, dubbele leads te laten strooien. Zanger Miika Kokko, die op de vorige compilatie alleen in de laatste twee tracks te horen is, beschikt over een goed in het gehoor liggende stem. Hij is niet zo van de extreme uithalen, maar kwijt zich desondanks verdienstelijk van zijn taak.
Hoewel Final Day dus wat melodieuzer en braver klinkt, is Satans Fall nog steeds in staat om prima composities te smeden. De acht nummers bevatten authentieke heavy metal, die met duidelijke voorliefde voor het genre is uitgevoerd. Het is vernieuwend noch grensverleggend, maar zit goed genoeg in elkaar om de liefhebbers van metal zonder al te veel opsmuk te kunnen verleiden tot regelmatige luisterbeurten.
Tracklist:
1. Forever Blind
2. Madness (Finds A Way)
3. They Come Alive
4. Retribution
5. Juggernaut
6. There Will Be Blood
7. The Flamekeeper
8. Final Day