Het gaat IDLES voor de wind. Het vorige album Joy As An Act Of Resistance (2018) stond in veel jaarlijstjes en aan de groei in populariteit lijkt geen einde te komen. Blijkbaar slaat de maatschappijkritische en genre-overschrijdende punk aan. De muzikanten weten hun punkgeluid uit te breiden met invloeden uit een heel scala aan genres om zo een uniek en fris geluid neer te zetten. Ultra Mono is ondertussen album nummer drie en het ziet er niet naar uit dat de groei van de band binnenkort stagneert.

IDLES wist op de vorige twee albums geweldige openingsnummers te schrijven en dat is met War niet anders. De harde drumbeats, snelle gitaarriffs en agressieve voordracht van zanger Joe Talbot maken dit een van de hardste nummers van het album. Deze gaat verder met de eerder uitgebrachte singles Grounds en Mr. Motivator. De eerste is een lekkere meezinger die saamhorigheid predikt, terwijl de tweede een energiek nummer is dat in de toekomst menig publiek om zal toveren in een kolkende massa. Anxiety is, net als Carcinogenic en The Lover, een recht voor zijn raap punknummer. Dit is zeker geen kritiek, muzikaal zijn de tracks nog steeds erg goed uitgevoerd, maar ze vallen minder op.

De piano-intro van Kill Them With Kindness, gespeeld door de Engelse jazz-popartiest Jamie Cullum, valt op tussen het gitaargeweld van de nummers eromheen, maar misstaat zeker niet. Ook in Ne Touche Pas Moi (bewust in fout Frans) is een gastbijdrage te horen. Jehnny Beth, onder andere zangeres van de Britse band Savages, is te horen in dit nummer over consent. Reigns is ook een van de intensere nummers. De chaotische syntesizerklanken worden gecombineerd met distorted saxofoonpartijen, repetitieve basloopjes en langgerekte uithalen. Invloeden van onder andere Swans zijn duidelijk aanwezig. Elk IDLES-album dient een rustige ballade te hebben en op Ultra Mono is dat A Hymn. Het depressieve nummer laat een heel andere kant van de band horen. De muziek is ingetogen en Joe�s kwetsbare stem laat het geheel erg intiem klinken. Met Danke wordt het album energiek en met een positieve noot afgesloten.

Ultra Mono is een album zoals we kunnen verwachten van IDLES. Gitaristen Mark Bowen en Lee Kiernan hebben duidelijk hun wortels in punkrock, maar er zijn continu invloeden uit hardrock, noise en hardcore. De ritmesectie is energiek en ondersteunend, maar drummer John Beavis weet continu interessante ritmes en uitstapjes te verwerken in zijn spel. De baslijnen van Adam Devonshire staan vooraan in de mix, wat de muziek vaak een springerig karakter geeft. Joe Talbot schreeuwt met zijn herkenbare stem alles met passie bij elkaar. Hij klinkt strijdvaardig en opzwepend. Een aanrader voor elke liefhebber van (moderne) punk.

Tracklist:
1. War
2. Grounds
3. Mr. Motivator
4. Anxiety
5. Kill Them With Kindness
6. Model Village
7. Ne Touche Pas Moi
8. Carcinogenic
9. Reigns
10. The Lover
11. A Hymn
12. Danke